261
bu maç benim için her açıdan efsanedir. ilk defa türk telekom arena'ya gidiyordum. her türlü zorluğa rağmen her işimi ayarlayıp, biletleri alıp maç gününü beklemeye başladım. sonunda o güzel gün geldi çattı. maçtan önce nevizade'de geçirilen birkaç saatten sonra metroya binip stada yol almaya başladık. neredeyse hiç zorluk çıkmadan son durakta indik ve stada yürümeye başladık. kafamı sola çevirmemle gördüğüm tablo hayatımın en önemli anlarından biri olarak sonsuza kadar aklımda kalacak. arena bütün güzelliğiyle karşımdaydı ve tüylerim diken diken olmuştu. büyülenmenin ardından pegasus altta yerimizi alıp maç saatini beklemeye başladık. cüneyt çakır'ın ilk düdüğünden sonra heyecanlı dakikalar başlamıştı, elmander'in golüyle havalara uçtuk ama beraberlikle erken havaya girdiğimizi anladık. maçta en üzüldüğüm an semih'in kendi kalesine attığı goldü ama golden sonra bütün stadın ayağa kalkıp semih'i alkışlayıp moral vermeye çalıştığı an taraftarımızla bir kez daha gurur duydum. maçın son anlarına yaklaşırken aklım bir yandan 23.50'de ki dönüş uçağımdaydı. ya yetişemezsem düşünceleri arasında dakikalar 90'ı gösterdiğinde hadi çıkalım artık uçağı kaçırabilirim dedim ama arkadaşım dur 3 dakika daha dedi. iyi ki de dedi, demeseydi kendimi affedemezdim. elmander'in golüyle biz yere düştük, etrafımızdakiler çıldırmıştı. mükemmel bir andı, ayağa kalkmamızla bütün takımın hemen önümüzde sevindiğini görünce kendimden geçtim. izmir'e dönüş uçağına iyi-kötü yetiştim, uçağın %80'i galatasaraylıydı. koltuğa oturur oturmaz maçı düşünmeye başladım. zevkten kendimden geçerken kaptan pilot "bütün galatasaraylı yolcuların galibiyetini kutlarım" dediği anda hep birlikte yine kendimizden geçtik, marşlar söylemeye başladık ama kabin müdürünün uyarısıyla sesimiz yavaş yavaş kesildi. izmir'e gittim ama stad, atmosfer, maç aklımdan çıkmıyordu zaten 1-2 hafta etkisinden kurtulamadım. mükemmel bir maçtı, yazarken yine o anları düşününce mutlu oldum. iyi ki varsın galatasaray
