15
önce bana da zor geliyordu ligtv yi iptal etmek.doğrusu öyle kalabalıkta zevkle maç seyredebilen biri değilimdir. sevincimi de sinirimi de kendi içimde yaşamayı severim.kalabalıkta şaklabanın biri takımım için bana ters gelen birşey söyler tadım kaçar huzurum bozulur diye düşünürüm zira çok kendimi tutamam böyle durumlarda.göze alamadım yani ligtv yi iptal ettirip cafelerde maç seyretmeyi.
ta ki bu sezonun başına kadar.galatasarayımın geçmiş birkaç yıla göre çok daha başarılı olacağını bile bile iptal ettirdim bu ligtv denen çamuru.
benim gibi düşünenler var ise inanın baştan biraz koysa da, evde eksikliğini hissetseniz bile zaman içinde insan alışıyor ligtv nin evde olmamasına.üstelik bu durum benim gibi dışarda maç seyretmeyi tercih etmeyen, link bulmakta zorlanan, radyo başında heyecanla maçı gözünün önüne getirmeye çalışan biri olarak daha zordur muhakkak ama ben bile alıştıysam herkes alışabilir diyorum.
eminim hiçbirimiz galatasarayı seyredebiliyoruz diye görebiliyoruz diye tutmuyor.
hepimiz,monacoyu eleyip şampiyon kulüplerde yarı finale kaldığımız maçın sonunda mustafa denizlinin ellerini açıp "allahım sana şükürler olsun" diye dua etmesini,simoviçin elinde türk bayrağı stadı turlamasını,büyük kaptan bülent korkmazın omuzunun final maçında sarılmasını, uefa kupasının kaptanlarımız elinde yükselişini görmeseydik de yine galatasarayımızı büyük bir gururla tutuyor olurduk.
hepimiz doğuştan görme engelli bile olsak anlatılanlardan,hissedilenlerden dolayı yine galatasaray'a gönül verirdik.
gelin bu kısırdöngüden,bu çamurdan kendinizi kurtarın.
bu düzen ancak büyük bir tepki ile değişebilir diye düşünüyorum yoksa böyle el el üstünde bekler dururuz.daha yıllarca gururumuzla oynanmasına müsaade etmiş oluruz.
ta ki bu sezonun başına kadar.galatasarayımın geçmiş birkaç yıla göre çok daha başarılı olacağını bile bile iptal ettirdim bu ligtv denen çamuru.
benim gibi düşünenler var ise inanın baştan biraz koysa da, evde eksikliğini hissetseniz bile zaman içinde insan alışıyor ligtv nin evde olmamasına.üstelik bu durum benim gibi dışarda maç seyretmeyi tercih etmeyen, link bulmakta zorlanan, radyo başında heyecanla maçı gözünün önüne getirmeye çalışan biri olarak daha zordur muhakkak ama ben bile alıştıysam herkes alışabilir diyorum.
eminim hiçbirimiz galatasarayı seyredebiliyoruz diye görebiliyoruz diye tutmuyor.
hepimiz,monacoyu eleyip şampiyon kulüplerde yarı finale kaldığımız maçın sonunda mustafa denizlinin ellerini açıp "allahım sana şükürler olsun" diye dua etmesini,simoviçin elinde türk bayrağı stadı turlamasını,büyük kaptan bülent korkmazın omuzunun final maçında sarılmasını, uefa kupasının kaptanlarımız elinde yükselişini görmeseydik de yine galatasarayımızı büyük bir gururla tutuyor olurduk.
hepimiz doğuştan görme engelli bile olsak anlatılanlardan,hissedilenlerden dolayı yine galatasaray'a gönül verirdik.
gelin bu kısırdöngüden,bu çamurdan kendinizi kurtarın.
bu düzen ancak büyük bir tepki ile değişebilir diye düşünüyorum yoksa böyle el el üstünde bekler dururuz.daha yıllarca gururumuzla oynanmasına müsaade etmiş oluruz.
