1850
son zamanlardaki üstün gayretleri ve çabalarıyla hazırladıkları tribün şovları için takdiri ve teşekkürü sonuna kadar hak etmektedirler.
eleştirildikleri konular geçmişte olmuştu, fakat euroleague'e ilk katılımımızda adımızı ezberletebildiysek en az takımımızın performansı kadar ultraslan'ın da emeği vardır. 26 ocak 2012 olympiakos ve 9 şubat 2012 cska moskova maçlarındaki koreografilerden sonra yetinmeyip ''daha çıtayı ne kadar yukarıya çıkarabiliriz?'' diye düşünerek daha iyilerini, daha mükemmellerini hazırlama gayretini sürdürmüşlerdir. sonuç olarak da 26 şubat 2012 galatasaray beşiktaş maçında unutulmaz anlara tanıklık etmemizi sağlamışlardır. özellikle cska moskova ve anadolu efes* maçlarında açılan dev pankartların çizimi, hazırlığı, boyaması büyük emek isteyen türden. kısa sürede bunları hazırlamak için de insan üstü bir gayrete gerek olduğunu hepimiz biliyoruz. kaldı ki gerek basketbol gerek futbol maçlarında tribünlerin geneli oturduğunda, sessizliğe büründüğünde tüm salonu veya stadyumu ayağa kaldırmak, bağırmaya teşvik etmek de ultraslan'ın üzerine düşen bir görev, bu bile takdir etmek için yeterli bir sebep. somut örnek olarak da yine 26 şubat 2012 galatasaray beşiktaş maçını verebiliriz; skorun 2-2'ye gelmesinden sonra stadın geneli umutsuzluğa düşmüş ve kalan dakikalarda ağızlarını bıçak açmamıştı deyim yerindeyse. elbette onların görevi son düdüğe kadar susmamak fakat kolay iş değil. onlar da bağırmayı, destek vermeyi kısa bir an için bıraksa tamamen sessizlik hakim olacak ali sami yen'e; galatasaray için sahip oldukları önemi anlamak bu kadar kolay işte.
şu an için eleştirebileceğim tek konu ise basketbol maçlarında rakip hücumlarında öğrendikleri ıslıklama işini ali sami yen'e halen taşıyamamış olmaları. beşiktaş maçında kalemizde gördüğümüz rakip ataklarında ve oyunu kendi sahamızda kabul ettiğimiz dakikalarda tüm stat ıslıklarken kendileri de tezahüratta bulunmak yerine buna ayak uydursa daha güzel olacaktır.
eleştirildikleri konular geçmişte olmuştu, fakat euroleague'e ilk katılımımızda adımızı ezberletebildiysek en az takımımızın performansı kadar ultraslan'ın da emeği vardır. 26 ocak 2012 olympiakos ve 9 şubat 2012 cska moskova maçlarındaki koreografilerden sonra yetinmeyip ''daha çıtayı ne kadar yukarıya çıkarabiliriz?'' diye düşünerek daha iyilerini, daha mükemmellerini hazırlama gayretini sürdürmüşlerdir. sonuç olarak da 26 şubat 2012 galatasaray beşiktaş maçında unutulmaz anlara tanıklık etmemizi sağlamışlardır. özellikle cska moskova ve anadolu efes* maçlarında açılan dev pankartların çizimi, hazırlığı, boyaması büyük emek isteyen türden. kısa sürede bunları hazırlamak için de insan üstü bir gayrete gerek olduğunu hepimiz biliyoruz. kaldı ki gerek basketbol gerek futbol maçlarında tribünlerin geneli oturduğunda, sessizliğe büründüğünde tüm salonu veya stadyumu ayağa kaldırmak, bağırmaya teşvik etmek de ultraslan'ın üzerine düşen bir görev, bu bile takdir etmek için yeterli bir sebep. somut örnek olarak da yine 26 şubat 2012 galatasaray beşiktaş maçını verebiliriz; skorun 2-2'ye gelmesinden sonra stadın geneli umutsuzluğa düşmüş ve kalan dakikalarda ağızlarını bıçak açmamıştı deyim yerindeyse. elbette onların görevi son düdüğe kadar susmamak fakat kolay iş değil. onlar da bağırmayı, destek vermeyi kısa bir an için bıraksa tamamen sessizlik hakim olacak ali sami yen'e; galatasaray için sahip oldukları önemi anlamak bu kadar kolay işte.
şu an için eleştirebileceğim tek konu ise basketbol maçlarında rakip hücumlarında öğrendikleri ıslıklama işini ali sami yen'e halen taşıyamamış olmaları. beşiktaş maçında kalemizde gördüğümüz rakip ataklarında ve oyunu kendi sahamızda kabul ettiğimiz dakikalarda tüm stat ıslıklarken kendileri de tezahüratta bulunmak yerine buna ayak uydursa daha güzel olacaktır.
