205
*
amca yeğen gittik maça. yeğenim "yok canım daha neler" dese de, yolunda gitmeyen bir şeyler vardı sanki; böyle bir iç sıkıntısı, bir 'la bak aman ha' vaziyeti. stadyuma girdiğimizde maç henüz başlamıştı. yerimizi bulduk, oturduk. arena'ya ilk kez gelen yeğenim stadyum için 'mükemmel, harika' mealinde laflar etti; tabi hemen fotoğraf makinasını çıkardı başladı çekmeye... maç sıkıntılı devam ediyordu; galatasaray kötü oynuyordu ve hemen hemen her topu kaybeden sarı kırmızı formalı bir futbolcu feci halde sırıtıyordu. sigara yakmak için elimi cebime attım, sonra öbür cebime baktım, ceplerimin hepsini yokladım ama sigara paketimi bulamadım. yeğenime sordum "paketi sana mı verdim?" diye, "hayır dedi". çakmağım elimde öyle bekledim bir süre; gol falan olmadı. sonra yanımda dikilen renktaşıma "biraderim" dedim "sigaramı unutmuşum, bana bir sigara verir misin?". onun yanındaki genç arkadaş çıkardığı sigara paketini uzatarak "var var abi destekleriz" dedi. "aslansınız" dedim. sigarayı yaktım, bitirdim ama yine gol olmadı. o ara selçuk'un bir şutu vardı sadece ve yan tarafımdaki renktaşım heyecandan olsa gerek bana ikram ettiği sigaraları bile artık kendi yakar olmuştu, sağolsun. sabri dökülüyor, riera aldığı her topun içine etmeye devam ediyordu; ki o aptal toplardan biri bizim kalemizde penaltıya sebebiyet verdi. ha bir de eboue'nin elmander'e verdiği müthiş bir pas vardı ki golle sonuçlanmadı maalesef. sonra devre oldu; yeğenim ve ben yerimizden ayrılmadık. canım kötü oyunun da etkisiyle iyice sıkılmıştı. yeğenime "olum paketi arabada mı bıraktık? nasıl unuttuk la?" diye söylendim tekrar. bu söylediklerimi önümden geçmekte olan başka bir renktaşımız, 45-50 yaşlarında bir abi duydu o esnada ve "sigara mı lazım?" diye sordu. ben "evet abi, ben unuttum galiba" deyince hemen çıkarıp birkaç tane sigara verdi. hiç tanımadığımız insanlar bunlar ama tanışıklığımız sarı ve kırmızıdan... tribünlerde insanlar daha bir yürekten, candan oluyorlar. hani yanımdaki renktaşımdan ben istedim; ama önümden geçen ve durumdan bihaber bir diğerinin bende olmayan bir şeyi ikame etmesi hakkaten güzeldi. sigara bile olsa hakikaten güzeldi. yeğenime "bak olum bizim tribünümüz böyledir, yokluk çektirmez" dedim havalı havalı. sonra ikinci yarı başladı. şans ve şanssızlık kolkolaydı sanki.* elmanderle bir çok pozisyon yakaladık fakat değerlendiremedik. elmander'in yumruklarıyla çimleri dövmesi gözümün önünden hiç gitmiyor. bayrama bir galibiyetle ve hatta lider girmek güzel olacaktı ama bir penaltı atışından ve bir mutlak golden kurtulmamıza şükretmek daha mantıklı geliyor şimdi. inşallah ilerleyen haftalarda daha iyi olur takımımız. renktaşlarıma gelince onlar her şeyin en iyisine layık.
amca yeğen gittik maça. yeğenim "yok canım daha neler" dese de, yolunda gitmeyen bir şeyler vardı sanki; böyle bir iç sıkıntısı, bir 'la bak aman ha' vaziyeti. stadyuma girdiğimizde maç henüz başlamıştı. yerimizi bulduk, oturduk. arena'ya ilk kez gelen yeğenim stadyum için 'mükemmel, harika' mealinde laflar etti; tabi hemen fotoğraf makinasını çıkardı başladı çekmeye... maç sıkıntılı devam ediyordu; galatasaray kötü oynuyordu ve hemen hemen her topu kaybeden sarı kırmızı formalı bir futbolcu feci halde sırıtıyordu. sigara yakmak için elimi cebime attım, sonra öbür cebime baktım, ceplerimin hepsini yokladım ama sigara paketimi bulamadım. yeğenime sordum "paketi sana mı verdim?" diye, "hayır dedi". çakmağım elimde öyle bekledim bir süre; gol falan olmadı. sonra yanımda dikilen renktaşıma "biraderim" dedim "sigaramı unutmuşum, bana bir sigara verir misin?". onun yanındaki genç arkadaş çıkardığı sigara paketini uzatarak "var var abi destekleriz" dedi. "aslansınız" dedim. sigarayı yaktım, bitirdim ama yine gol olmadı. o ara selçuk'un bir şutu vardı sadece ve yan tarafımdaki renktaşım heyecandan olsa gerek bana ikram ettiği sigaraları bile artık kendi yakar olmuştu, sağolsun. sabri dökülüyor, riera aldığı her topun içine etmeye devam ediyordu; ki o aptal toplardan biri bizim kalemizde penaltıya sebebiyet verdi. ha bir de eboue'nin elmander'e verdiği müthiş bir pas vardı ki golle sonuçlanmadı maalesef. sonra devre oldu; yeğenim ve ben yerimizden ayrılmadık. canım kötü oyunun da etkisiyle iyice sıkılmıştı. yeğenime "olum paketi arabada mı bıraktık? nasıl unuttuk la?" diye söylendim tekrar. bu söylediklerimi önümden geçmekte olan başka bir renktaşımız, 45-50 yaşlarında bir abi duydu o esnada ve "sigara mı lazım?" diye sordu. ben "evet abi, ben unuttum galiba" deyince hemen çıkarıp birkaç tane sigara verdi. hiç tanımadığımız insanlar bunlar ama tanışıklığımız sarı ve kırmızıdan... tribünlerde insanlar daha bir yürekten, candan oluyorlar. hani yanımdaki renktaşımdan ben istedim; ama önümden geçen ve durumdan bihaber bir diğerinin bende olmayan bir şeyi ikame etmesi hakkaten güzeldi. sigara bile olsa hakikaten güzeldi. yeğenime "bak olum bizim tribünümüz böyledir, yokluk çektirmez" dedim havalı havalı. sonra ikinci yarı başladı. şans ve şanssızlık kolkolaydı sanki.* elmanderle bir çok pozisyon yakaladık fakat değerlendiremedik. elmander'in yumruklarıyla çimleri dövmesi gözümün önünden hiç gitmiyor. bayrama bir galibiyetle ve hatta lider girmek güzel olacaktı ama bir penaltı atışından ve bir mutlak golden kurtulmamıza şükretmek daha mantıklı geliyor şimdi. inşallah ilerleyen haftalarda daha iyi olur takımımız. renktaşlarıma gelince onlar her şeyin en iyisine layık.
