988
o boktan, rahatsız, pis ve hemen kırılan koltuklarını nasıl özlediğimi anlatamayacağım evimiz. gece gece durupduruken zırıl zırıl ağlatan, arenaya her gidişimde önünden geçerken kafamı, o demir paravanların arasından soktupta, boş arazisini görmeye çalıştığım, çok özlediğim; çok özlediğim yuvamız.
