167
uzun bir aradan sonra basketbolda fenerbahçe deplasmanına gittim bu maçla birlikte. öncelikle şunu söylemeliyim ki, bizim bugüne dek izlediğimiz galatasaray değildi dünkü takım. olabilir, rakip çok iyi çünkü. bunu inkar edemeyiz.
ama şöyle bir şey var ki bu maçı biz kaybettik. evet, kazanamadık ya da kazandılar değil, biz kaybettik.
bir final maçında haluk yıldırım hiçbir baskı yokken bacaklarının arasından top kaçırıyorsa, ki haluk'un tecrübesi malumunuz, kaybederiz.
jerry johnson, o kadar uzunun arasına tek başına girip enteresan bloklar yiyorsa, kaybederiz.
tutku açık, kendisine atılan pası 3-4 hamlede kontrol edemiyorsa, kaybederiz.
bu ve bunun gibi birçok sebep vardı dünkü maçta. olabilir, final tecrübesizliğimiz var takım olarak. tek engelimiz konsantrasyon olacaktı, bizde dün bu yoktu. ne olursa olsun, helal olsun aslanlarımıza.
gelelim taraftara. çok kısa ve net söylüyorum : sıfır. koca bir sıfır. baskı desen yok, tezahürat desen yok.
biz abdi ipekçi'de sayıca daha az oluyoruz ama gerçekten mükemmeliz. abartmıyorum. kesinlikle türkiye'deki en iyi salon taraftarı, büyük galatasaray taraftarıdır. bu yüzden, abdi ipekçi'de hepimize çok iş düşecek. ses tellerini salonda bırakmalı oraya gidecek olan herkes.
fenerbahçe'yi inceleyecek olursak, gerçekten iyiler. takım oyununu bizden daha iyi uyguladılar; gerek savunma gerek hücumda. ama yenilmeyecek bir takım değil ve onları abdi ipekçi'ye gömeceğimize gönülden inanıyorum.
dediğim gibi, büyük bir konsantrasyon problemi yaşadık. yoksa böyle bir mağlubiyet olmazdı. galibiyet olur muydu? zor. ama böylesine bir mağlubiyet olmazdı.
gelelim bana :) maça 2 galatasaraylı dostumla gittim. oğuz savaş erken faul problemine girince bunu olumlu yorumladık sesli bir şekilde, neyse ki pek duyulmadık.* birkaç tartışmalı pozisyonda yine tutamadık kendimizi ama fener tribünleri hayattan kopuk ve bitik olduğu için pek dikkat çekmedik.
ama olsun, bizim yerimize oturacak 3 kişinin desteğini kesmek bile mutlu etti bizi. biraz olsun sinerji yaratabildiysek bile ne mutlu takımımız adına. *
finallerim nedeniyle pazartesi günü* deplasmana gidemeceyeceğim ama dostlarım yine orada, kederli ya da sevinçli, galatasaray'ımızı izleyecekler, sessizce destekleyecekler.
umarım sevinçli dönerler.
#yenilmezarmada
ama şöyle bir şey var ki bu maçı biz kaybettik. evet, kazanamadık ya da kazandılar değil, biz kaybettik.
bir final maçında haluk yıldırım hiçbir baskı yokken bacaklarının arasından top kaçırıyorsa, ki haluk'un tecrübesi malumunuz, kaybederiz.
jerry johnson, o kadar uzunun arasına tek başına girip enteresan bloklar yiyorsa, kaybederiz.
tutku açık, kendisine atılan pası 3-4 hamlede kontrol edemiyorsa, kaybederiz.
bu ve bunun gibi birçok sebep vardı dünkü maçta. olabilir, final tecrübesizliğimiz var takım olarak. tek engelimiz konsantrasyon olacaktı, bizde dün bu yoktu. ne olursa olsun, helal olsun aslanlarımıza.
gelelim taraftara. çok kısa ve net söylüyorum : sıfır. koca bir sıfır. baskı desen yok, tezahürat desen yok.
biz abdi ipekçi'de sayıca daha az oluyoruz ama gerçekten mükemmeliz. abartmıyorum. kesinlikle türkiye'deki en iyi salon taraftarı, büyük galatasaray taraftarıdır. bu yüzden, abdi ipekçi'de hepimize çok iş düşecek. ses tellerini salonda bırakmalı oraya gidecek olan herkes.
fenerbahçe'yi inceleyecek olursak, gerçekten iyiler. takım oyununu bizden daha iyi uyguladılar; gerek savunma gerek hücumda. ama yenilmeyecek bir takım değil ve onları abdi ipekçi'ye gömeceğimize gönülden inanıyorum.
dediğim gibi, büyük bir konsantrasyon problemi yaşadık. yoksa böyle bir mağlubiyet olmazdı. galibiyet olur muydu? zor. ama böylesine bir mağlubiyet olmazdı.
gelelim bana :) maça 2 galatasaraylı dostumla gittim. oğuz savaş erken faul problemine girince bunu olumlu yorumladık sesli bir şekilde, neyse ki pek duyulmadık.* birkaç tartışmalı pozisyonda yine tutamadık kendimizi ama fener tribünleri hayattan kopuk ve bitik olduğu için pek dikkat çekmedik.
ama olsun, bizim yerimize oturacak 3 kişinin desteğini kesmek bile mutlu etti bizi. biraz olsun sinerji yaratabildiysek bile ne mutlu takımımız adına. *
finallerim nedeniyle pazartesi günü* deplasmana gidemeceyeceğim ama dostlarım yine orada, kederli ya da sevinçli, galatasaray'ımızı izleyecekler, sessizce destekleyecekler.
umarım sevinçli dönerler.
#yenilmezarmada
