641
bundan yaklaşık üç yıl önce ilk maçımı izlediğim mabedimiz. yeni açık'la başlayıp, geçen sene kapalı-eski açık arasında gittim geldim. bu sene tüm maçları eski açık'ta izledim. toplasan 7-8 maç kaçırmışımdır üç yılda. sanırım tek pişman olduğum konu numaralı'da maç izleyememek. mağlubiyetleri de güzeldi, galibiyetleri de. keşke daha önce istanbul'da yaşamaya başlasaydım da, daha çok yaşasaydım onu. evimdi, canımdı. hala öyle. ve sanırım istanbul dışında yaşayan biri için de evi, canı. benim için öyleydi çünkü üç yıl öncesine kadar.
bugünün çok zor geçeceğini biliyordum. fakat bu kadar olacağını tahmin etmemiştim. sokak'ta gözlerim nemlenmeye başlamıştı gerçi. son kez eski açık'a girdik. son kez tezahuratlara katılıp, sami yen'i izledik. ve ben bildiğin hüngür hüngür ağladım, çıkmak istemedim. sabahlama lafları vardı, olsaydı sabahlayacaktım. olmadı. artık ona dair yeni bir şey yaşamayacağız sanırım. anılarıyla yaşayacağız onu sadece.
özetlemem gerekirse: bildiğin derbeder olduk işte.
bugünün çok zor geçeceğini biliyordum. fakat bu kadar olacağını tahmin etmemiştim. sokak'ta gözlerim nemlenmeye başlamıştı gerçi. son kez eski açık'a girdik. son kez tezahuratlara katılıp, sami yen'i izledik. ve ben bildiğin hüngür hüngür ağladım, çıkmak istemedim. sabahlama lafları vardı, olsaydı sabahlayacaktım. olmadı. artık ona dair yeni bir şey yaşamayacağız sanırım. anılarıyla yaşayacağız onu sadece.
özetlemem gerekirse: bildiğin derbeder olduk işte.
