ali sami yen stadyumu

aslında benim ali sami yen'e ilk gidişim bir galatasaray maçı değildi! ilginçtir. o zaman 7-8 yaşındaydım galiba. yıl 1996 felan herhalde ( tam hatırlamıyorum ama küçüktüm işte !) kayserispor- belediyespor maçıydı sanırım. bu maç 1. lige çıkma play-off maçı gibi bir şeydi. babam kardeşim ve ben maça gidiyorduk ve bu ilkti hem de ali sami yen'e ! otobüsten indik, o büyük köprülerin altından geçerek yeni açık tarafından ali sami yen'in sınırlarına girdik. önce bilet almak için sıra bekledik ( o zman veya o maça özel bilmiyorum biletler turnikeye giden yerdeki küçük gişede satılıyordu) biletleri almak için sıradayken turnikeye giden o demir kafes gibi yerin içine girdiğimizde biraz ürkmüştüm. biletleri aldık ve yavaş yavaş o kafes gibi yerden turnikeye doğru ilerledik ve sonunda turnikeden geçtik. ben o çocuk aklımla turnikeyi geçince hemen stadyumun içi görünecek diye bekliyordum ama tabii ki öyle olmadı*. sonra biraz yürüdükten merdivenleri çıktıktan sonra yeni açık üst tribünden o yeşil zemini galatasaray yazsını gördüm. her zman sadece tv'den gördüğüm bu şeyleri ilk defa canlı görmek anlatılmaz bir duyguydu. bu bir galatasaray maçı değildi ama ben sadece tv den görebildiğim bu yeri ilk defa canlı olarak görüyordum. stad haliyle boştu sadece bizimde bulunduğumuz yeni açık tarafında seyirci vardı. galiba tek orayı açmışlardı seyirciye bilmiyorum. işte böyleydi seni görüşüm ali sami yen. bu ilk gidişimden sonra bir galatasray maçı için de ali sami yen'e gitmem çok zaman almadı. ama kime karşı oynadığımız hatırlamıyorum şu an. bilmiyorum belki de maçtan çok beni ali sami yen'in etkilemesinden olabilir bu. küçük bir çocuğun sadece tv den izlediği belki de bir film sandığı, o çocuk dünyasında orayı belki de bir kale belki çizgi filmlerde gördüğü ulaşılmaz, dokunulmaz, tılsımlı bir yer olarak canlandırdığı bir yerin içinde olması tarif edilemez bir durumdu.stad tıklım tıklımdı, sarı kırmız bayraklar formalar... bir çocuk için belki de hayatında görmediği bir kalabalık bir ses. ve o çocuk tribünde o mabedin içindeydi ve kahramanları hagiler hakanlar tafareller sahada ! var mı böyle birşey başka bir galatasaraylı bir çocuğu mutlu edecek bir şey? hangi oyuncak hangi lunapark bu mutluluğu verebilirdi bana bilmiyorum, sanırım veremezdi. evet artık o çocuk dünyamın belki de en ulaşılmaz dokunulmaz yerinde maçı izlemiştim galiba ali sami yen'i izlemiştim... hatırlamıyorum çünkü karşı takım kimdi *. tabi bundan sonra da defalarca geldim sana ali sami yen her zmanki ilk günkü çocuk heyecanım vardı içimde. neler yaşadık orda, neler yaşattın bize ... şimdi gidiyorsun, kötü vedalaşıyoruz be ... gönül istedi ki bir şampıyonlukla bir kupayla senin alışık olduğun bize yaşatmaya alışık olduğun bir şekilde vedalaşalım ama olmadı...

çocuk kalbim her zaman orada seninle olacak ..

bu kalp seni unutur mu?...