18
tahrik !
bugün galatasaray – fenerbahçe u17 maçında olaylar çıktı, fenerbahçeli 2 çocuğun burnu kırıldı, 13 fenerbahçeli çocuk hastaneden rapor aldı, çocuk şubeye gidip şikayetçi oldu. bu futbolculara çocuk diyorum, zira futbolcu olup olmayacakları belli bile değil henüz.
bayılıyoruz tahrik olmaya. her an hazırız tahrik olmak için. birileri bildiri dağıtır, diğerleri hemen tahrik olur. birileri slogan atar, diğerleri anında tahrik olur. bir futbolcu tribüne hareket çeker, tüm stad tahrik olur.
bir kere tahrik olduktan sonra silindir gibi geçeriz üstünden tahrik edenin. hiç acımayız, elimize geçse öldürene kadar döveriz. ki çok örneği var öldürene kadar dövmenin. linç kültürümüz müthiş gelişmiştir ve tahrik olmaktan beslenir. hassas olduğumuz konular da o kadar çok ki.
neymiş, fenerbahçe kalecisi çocuk galatasaray kaptanına omuz atmış. vay anasını. nasıl yapar lan, inip ağzını burnunu kıralım. “ama abi sadece omuz attı”, “olsun gidip gebertmemiz şart, racon bunu gerektirir.”
işlenen suça verdiğimiz cezalar çok acayip. yasalara göre verilen cezalar ne kadar azsa, insanlarımızın cezaları da o kadar fazla.
olayların nasıl çıktığı umurumda değil. fenerbahçeliler de hiç havaya girmesin. bu mevzunun galatasaraylı – fenerli olmakla alakası yok. geçen yıl aynı yaştaki çocukların dereağzı’ndaki maçını da küfürlerle oynadıklarını unutmayın. olay çıkmadıysa şansın rolü büyük.
ama bu olayların adı metin oktay olan tesislerde çıkması da ayrıca acayip. hem de en büyük aksiyonu uçan tekme atarak yapan arkadaşın üzerinde metin oktay forması olması daha da acayip. konunun böyle bağlanmaması gerektiğini biliyorum elbette. ama iyice enteresan oluyor böyle örnekler verince.
geçtiğimiz haftalarda polis üniversite öğrencilerine saldırdığında sağduyulu herkes büyük tepki gösterdi. neydi polisin suçu, orantısız güç kullanmak. işte bugün yaşananlar da aynısı. orantısız güç kullanmak. küçücük çocukların ağzını burnunu kırmak. mahalle raconu bilenler bilir, bir ufaklıkla sorun yaşarsan sen git abin, baban gelsin dersin. siklet farkını bilirsin, ne yaparsa yapsın gücünü o çocuğun üzerinde denemezsin. bugün o çocukları dövenlerin bunu bilmedikleri kesin.
ama fenerbahçeli çocukların suçu var demeyin, kalbinizi kırarım.
bugün galatasaray – fenerbahçe u17 maçında olaylar çıktı, fenerbahçeli 2 çocuğun burnu kırıldı, 13 fenerbahçeli çocuk hastaneden rapor aldı, çocuk şubeye gidip şikayetçi oldu. bu futbolculara çocuk diyorum, zira futbolcu olup olmayacakları belli bile değil henüz.
bayılıyoruz tahrik olmaya. her an hazırız tahrik olmak için. birileri bildiri dağıtır, diğerleri hemen tahrik olur. birileri slogan atar, diğerleri anında tahrik olur. bir futbolcu tribüne hareket çeker, tüm stad tahrik olur.
bir kere tahrik olduktan sonra silindir gibi geçeriz üstünden tahrik edenin. hiç acımayız, elimize geçse öldürene kadar döveriz. ki çok örneği var öldürene kadar dövmenin. linç kültürümüz müthiş gelişmiştir ve tahrik olmaktan beslenir. hassas olduğumuz konular da o kadar çok ki.
neymiş, fenerbahçe kalecisi çocuk galatasaray kaptanına omuz atmış. vay anasını. nasıl yapar lan, inip ağzını burnunu kıralım. “ama abi sadece omuz attı”, “olsun gidip gebertmemiz şart, racon bunu gerektirir.”
işlenen suça verdiğimiz cezalar çok acayip. yasalara göre verilen cezalar ne kadar azsa, insanlarımızın cezaları da o kadar fazla.
olayların nasıl çıktığı umurumda değil. fenerbahçeliler de hiç havaya girmesin. bu mevzunun galatasaraylı – fenerli olmakla alakası yok. geçen yıl aynı yaştaki çocukların dereağzı’ndaki maçını da küfürlerle oynadıklarını unutmayın. olay çıkmadıysa şansın rolü büyük.
ama bu olayların adı metin oktay olan tesislerde çıkması da ayrıca acayip. hem de en büyük aksiyonu uçan tekme atarak yapan arkadaşın üzerinde metin oktay forması olması daha da acayip. konunun böyle bağlanmaması gerektiğini biliyorum elbette. ama iyice enteresan oluyor böyle örnekler verince.
geçtiğimiz haftalarda polis üniversite öğrencilerine saldırdığında sağduyulu herkes büyük tepki gösterdi. neydi polisin suçu, orantısız güç kullanmak. işte bugün yaşananlar da aynısı. orantısız güç kullanmak. küçücük çocukların ağzını burnunu kırmak. mahalle raconu bilenler bilir, bir ufaklıkla sorun yaşarsan sen git abin, baban gelsin dersin. siklet farkını bilirsin, ne yaparsa yapsın gücünü o çocuğun üzerinde denemezsin. bugün o çocukları dövenlerin bunu bilmedikleri kesin.
ama fenerbahçeli çocukların suçu var demeyin, kalbinizi kırarım.
