225
başarısızlığa tahammül etmemekle, şımarıklık arasındaki çizginin ayırdına varamayan taraftar. kendimizi "vasata tahammül etmiyoruz" diye dolduruşa getirip, gerçek taraftarlığın ne olduğunu unuttuk. formsuz futbolcuyu motive edeceğimize yerin dibine sokup, sahada eli ayağı titrer hale getirdik. tam anlamıyla akıl tutulması bu ve işin kötüsü, üzerimize yapışıp kaldı bu huy. takım iyi oynarken tribünde kendimizden geçip, takım oyundan düştüğünde çıtı çıkmayan bir taraftar profili oluştu aynı zamanda. eskilerde statta en ateşli tezahüratlar, golü yedikten bir iki saniye sonra yükselirdi... güzel zamanlardı ama maalesef bu taraftar profili ile tekrar göremeyeceğiz o günleri.
