718
(bkz: kerem övet) bir programda kulübe üye olma şartlarını ve üyelik biçimlerini çok güzel bir biçimde anlatmıştı. hatta kendisinin de babası sayesinde kulübe üye olduğundan bahsetmişti çünkü babası galatasaray lisesi mezunuydu. hatta kulüpteki üyelik oranlama işleminden bahsedip galatasaray lisesi mezunu olmayanların üye olmasının çok zor olduğunu anlatmıştı.
burada benim anlamdıramadığım durum şu: yıl 2024 amk. osmanlı dönemindeki babadan oğula meslek geçişi gibi birşey nasıl hala hoş karşılanıyor? diyelim ki ben galatasaray lisesini bitirmiş farklı takımı tutan biriyim. olurum üye. çoluğumu çocuğumu eşimi de yaparım. zaten kaç üye var kulüpte. benim gibi insanlarla biraya gelip çok rahat bir seçimin kaderiyle oynayabilirim mesela. çok rahat istediğim boş başkanı seçtirebilirim ya da. saçma sapan muhalefet de yapabilirim kulübün yaranına olmayacak konularda. hatta daha kötüsü kendi faydam için galatasaray markasını kendi amaçlarım doğrultusunda kullanabilirim. galatasaray kulübünde ise girebilirim. tribünün önemli kişileri ile iş tutup karaborsacılık bile yapabilirim. ya da hem maaşlı çalışan olurum hem de yaptığım oyuncu sözleşmeleri üzerinden pay alabilirim. hatta rakip başkanın şirketinde çalışıp galatasaray'da aktif yönetici de olabilirim. çünkü galatasaray liseliyim sonuçta. taşımam gereken tek kriter bu. hatta iddia ediyorum şuan galatasaray yönetiminde, sportif aş.'de bulunan yöneticilerin birçoğu galatasaraylı değildir. galatasaraylı insan takımına bile isteye bu kadar zarar veremez çünkü.
galatasaray'ın şu halini görüp her iki senede bir kahrolan bizler ise liseye toz kondurmuyoruz. lise olmazsa bitermişiz gibi konuşuyoruz. ateş güneş meselesini biraz bilenler o dönem bitmenin eşiğine gelenlerin de kimler olduğunu çok iyi hatırlar. o neden diyeceğim şudur ki lise galatasaray üzerindeki tiranlıktır. yıkılmaya mahkumdur. lise galatasaray'ı değil; galatasaray liseyi taşımaktadır. galatasaray taraftardır, takımdır, armadır. geri kalanın da toz zerresi kadar önemi yoktur.
burada benim anlamdıramadığım durum şu: yıl 2024 amk. osmanlı dönemindeki babadan oğula meslek geçişi gibi birşey nasıl hala hoş karşılanıyor? diyelim ki ben galatasaray lisesini bitirmiş farklı takımı tutan biriyim. olurum üye. çoluğumu çocuğumu eşimi de yaparım. zaten kaç üye var kulüpte. benim gibi insanlarla biraya gelip çok rahat bir seçimin kaderiyle oynayabilirim mesela. çok rahat istediğim boş başkanı seçtirebilirim ya da. saçma sapan muhalefet de yapabilirim kulübün yaranına olmayacak konularda. hatta daha kötüsü kendi faydam için galatasaray markasını kendi amaçlarım doğrultusunda kullanabilirim. galatasaray kulübünde ise girebilirim. tribünün önemli kişileri ile iş tutup karaborsacılık bile yapabilirim. ya da hem maaşlı çalışan olurum hem de yaptığım oyuncu sözleşmeleri üzerinden pay alabilirim. hatta rakip başkanın şirketinde çalışıp galatasaray'da aktif yönetici de olabilirim. çünkü galatasaray liseliyim sonuçta. taşımam gereken tek kriter bu. hatta iddia ediyorum şuan galatasaray yönetiminde, sportif aş.'de bulunan yöneticilerin birçoğu galatasaraylı değildir. galatasaraylı insan takımına bile isteye bu kadar zarar veremez çünkü.
galatasaray'ın şu halini görüp her iki senede bir kahrolan bizler ise liseye toz kondurmuyoruz. lise olmazsa bitermişiz gibi konuşuyoruz. ateş güneş meselesini biraz bilenler o dönem bitmenin eşiğine gelenlerin de kimler olduğunu çok iyi hatırlar. o neden diyeceğim şudur ki lise galatasaray üzerindeki tiranlıktır. yıkılmaya mahkumdur. lise galatasaray'ı değil; galatasaray liseyi taşımaktadır. galatasaray taraftardır, takımdır, armadır. geri kalanın da toz zerresi kadar önemi yoktur.
