• 570
    bazı maçlardan önce içim daralıyor. santra'yı kaçırıyorum, böyle hayalet gibi maçı takip ediyorum. eşim de fark ediyor durumumu. sonra o maç bize ömür törpüsü oluyor.

    eşim de bana takılıp " senin yüzünden böyle oldu" diyor. bazen diyorum ki haklı mı? benim yüzümden mi böyle oluyor? eğer daha şevkle izleseydim herşey daha mı güzel olurdu?

    bu arada aksi bir durumda var bu aralar. malum bazı arkadaşlar görmüştür yazılarımda 5 aylık bir kızım var. hatta 23 ağustos 2023 molde galatasaray maçını izlerken eşimin sancıları tuttu ve hastane'ye gittik. radyo'da maçı açtım hastane'ye giderken sakinleşmek için. kızımın şansına biz bu maçı alırız diyerek kullandım arabayı yol boyu. ertesi gün öğlenden sonra doğdu prensesim. şimdi o gün bugün her maç öncesi kötü hissettiğimde o benimle konuşamasa da onunla konuşup manyak gibi totem yapıyorum. o da sağ olsun beni anlıyormuş gibi yapıp "ne anlatıyor bu deli" dermiş gibi gülüyor.

    işin garibi işe yarıyor da. o maçları zor da olsa kazanıyoruz. aslan kızım benim. seni çok seviyorum.
App Store'dan indirin Google Play'den alın