685
bu maç oynandığı sırada lisedeydim. herhangi bir devamsızlık problemim yoktu ama okulu asıp maç izleyeceğimi söylesem annemle babamdan büyük azar yerdim, o yüzden okulu assam da eve gidemezdim*. yine de bu maçı asla kaçıramayacağımı bildiğimden öğleden sonra okula gitmedim. dışarda deli gibi kar yağıyordu ve çok soğuktu. maçın heyecanıyla beraber elim ayağım daha da çok titriyordu. sonra bir internet kafeye girip o dönemin şifresiz yayıncısının sitesinden maçı açtım. neyse ki şifresiz kanal yayınlıyordu, yoksa izleyemezdim. sağımda solumda league of legends ve wolfteam oynayan çocuklar birbirine bağırırken ben galatasarayımın şampiyonlar ligi maçını izliyordum*. sonra gol geldi, sessiz biri olmama rağmen golden sonra internet kafeyi inletmiştim. internet kafenin sahibi fenerli bir abiydi ama sağolsun beni dışarı atmadı *. çok ballı olduğumuzdan falan bahsediyordu, canı sağolsun. o an maçı izleyebildiğim için kendisine minnettarım. maçtan sonra dışarı çıktım, hala deli gibi kar yağıyordu ve neredeyse akşam olmuştu. ama bu sefer üşümüyordum, gol müziğimizi mırıldana mırıldana ve şampiyonlar ligi kurasının hayalleriyle ısınmıştım. hayatımda en çok mutlu olduğum günlerden birini elbette unutamam.
