2622
tüpçünün federasyon başkanı olması süreci ile beraber milli takımdan iyice soğumuştum. fatih hocanın başında olduğu süre dahil hiç umrumda olmadı yıllarca. takip etmedim, maçlarını izlemedim. hatta 5km öteme maç yapmaya geldi tenezzül edip gitmedim bile. yabancı arkadaşlarım bu kadar galatasaray'ı sevip takip ederken, milli takımla uzaktan yakından ilgim olmamasını anlamıyorlardı. çünkü onlar için aslında olay tam tersi olması gerekiyordu. milli takım her şeyden önce geliyor.
yani anlayacağınız, ahımız var tayfanın uçta bir üyesiyim. hatta bunun ile kalmayıp tff resmi hesaplarını kullandığım bütün sosyal medya hesaplarından bloklamıştım. bana göre milli takım futbolcusu, yönetimi, federasyonu el birliğini ile çok "cringe" bir topluluktu. aradan yıllar geçti, türkiye her zaman olduğu gibi turnuvaların yarısına zor katıldı ve başarısız oldu. o aralar prim kavgaları, adamlık söylemleri, kısacası milli takımın papazları durumu iyice çekilmez kılıyordu.
ama dünkü maçta başka bir şey gördüm. son 10 dakikasını izleyecek bir şey yok bari bizim çocuklara (barış, apokerim, kerem, kaan) bakayım diyip maçı açtım. değişik bir takım gördüm. gerçekten maçı kazanmak isteyen, mücadele eden gencecik çocuklar. o papazlardan arınmış bir milli takım. hafif hoşuma gitmedi desem yalan olur. muhtemelen türkiye futbol federasyonu ile yıldızımız hiçbir zaman barışmayacak. ama dün sahada gördüğüm çocuklar iyi çocuklar. papazlardan arınınca takım aslında gayet göze de gönüllere de hitap edebilen bir takım olmuş. eski karam tayfa artık gitmiş olsa da yeni tayfa bir o kadar tehlikeli. çalhanoğlu hakkında karışık düşüncelere sahip olsam da milli takımda kayda değer bir etkisi yok. bunun yanında papaz adayları cengiz, merih, irfan can ve muhtemelen adı aklıma gelmeyen 1-2 oyuncu daha var. bunlar zamanla bir şekilde takım oyuncusu olmayı başarabilirlerse, bu takım önümüzdeki 1-2 turnuvada güzel şeyler yapabilir.
benim bir türk vatandaşı olarak milli takımdan bu kadar soğumamı sağlayan herkesin allah belasını versin diyorum. ama bu çocuklar ve bu teknik ekip (rızık reis hariç) güzel günleri hak ediyorlar gibi.
ne diyim, nasip.
(bkz: 18 kasım 2023 almanya türkiye maçı)
yani anlayacağınız, ahımız var tayfanın uçta bir üyesiyim. hatta bunun ile kalmayıp tff resmi hesaplarını kullandığım bütün sosyal medya hesaplarından bloklamıştım. bana göre milli takım futbolcusu, yönetimi, federasyonu el birliğini ile çok "cringe" bir topluluktu. aradan yıllar geçti, türkiye her zaman olduğu gibi turnuvaların yarısına zor katıldı ve başarısız oldu. o aralar prim kavgaları, adamlık söylemleri, kısacası milli takımın papazları durumu iyice çekilmez kılıyordu.
ama dünkü maçta başka bir şey gördüm. son 10 dakikasını izleyecek bir şey yok bari bizim çocuklara (barış, apokerim, kerem, kaan) bakayım diyip maçı açtım. değişik bir takım gördüm. gerçekten maçı kazanmak isteyen, mücadele eden gencecik çocuklar. o papazlardan arınmış bir milli takım. hafif hoşuma gitmedi desem yalan olur. muhtemelen türkiye futbol federasyonu ile yıldızımız hiçbir zaman barışmayacak. ama dün sahada gördüğüm çocuklar iyi çocuklar. papazlardan arınınca takım aslında gayet göze de gönüllere de hitap edebilen bir takım olmuş. eski karam tayfa artık gitmiş olsa da yeni tayfa bir o kadar tehlikeli. çalhanoğlu hakkında karışık düşüncelere sahip olsam da milli takımda kayda değer bir etkisi yok. bunun yanında papaz adayları cengiz, merih, irfan can ve muhtemelen adı aklıma gelmeyen 1-2 oyuncu daha var. bunlar zamanla bir şekilde takım oyuncusu olmayı başarabilirlerse, bu takım önümüzdeki 1-2 turnuvada güzel şeyler yapabilir.
benim bir türk vatandaşı olarak milli takımdan bu kadar soğumamı sağlayan herkesin allah belasını versin diyorum. ama bu çocuklar ve bu teknik ekip (rızık reis hariç) güzel günleri hak ediyorlar gibi.
ne diyim, nasip.
(bkz: 18 kasım 2023 almanya türkiye maçı)
