• 53
    az çok seneler içinde ülkedeki bozulmayı, yurtdışına gitme isteğini, sürekli olarak sokağa çıktığımız andan itibaren kazıklanmama dürtüsünü vs. uzun uzun anlatmama gerek yok.

    hatay benim için milat oldu. seneler önce iskenderun'a gitmiştim. böyle bir misafirperverlik yok. ilk defa tanışacakları insanlar için hazırladıkları sofrayı görünce şok olmuştuk. biz yediklerimizle mide fesatı geçirirken abi avluya inmiş mangal yakıyordu, daha künefe basacağız diyorlardı.

    depremden bir süre önce ise ilk kez antakya'ya gitme fırsatım oldu. otelinden restoranına, esnafından çarşı pazarda bir şeyler sorduğum halkına kadar herkesin size misafir gibi davrandığı bir şehir. hadi tek nazar boncuğu, harbiye şelalesi etrafına çöreklenmiş kaçak göçek cafeler diyeyim.

    umarım en kısa sürede tekrar şehrin eski günlerine dönmesi için bir şeyler yapılır. tarihiyle, kültürüyle ülkemzdeki en önemli şehirlerden biri. arkeoloji müzesini görme imkanınız olursa buna daha net şahit olacaksınız.

    "gel bakalım hatay" başlığı üzerine içimdekini paylaşmak istedim. bu insanları tüm bu olanlardan sonra yaralayacak şeyleri yapanlar da bu insanların ahında boğulsun.
App Store'dan indirin Google Play'den alın