244
çok uzun bi aradan sonra ali sami yen de, tribünde, gerçekten izlediğim maç. maça bi kaç saat kala metrobüste formalarını giymiş maça giden insanlara özenip ''yine kimse götürmedi beni maça, söz verdiler ama yine götürmüyolar işte'' diyerek anneme yakınmakla meşgul olmamdan sadece bi kaç dakika sonra önümüzden geçen dört beş kişilik formalı gruba bakıp '' ne güzel yaa insanlar sami yen'e gidiyorlar'' dememle babamın ''hadi bizde gidelim belki girebiliriz içeri'' dediği maç. çok beklenmedik bi anda beklenmedik bi şekilde vardığımız ali sami yenden de mutlaka galibiyetle çıkacağımıza inandığımız maç. ve gol attıktan sonra milan diyen abiden sonra avaz avaz baroooos diye bağırmaya kesin gözüyle baktığım, her dakikasını kaçırmamaya çalışırken gözümün illa başka yerlere takıldığı maç. ne de olsa sami yen'e en son gittiğimde 10 yaşında bi çocuktum ve şans eseri o zaman izlediğimiz şampiyonluk maçında olduğumuz tribündeydik biz yine. o anları hatırlamakla zamanımıza dönmek arasında geçirdiğim vakitte aslanlarımızın ne zaman çıkacaklarını gözüm tünelde, galatasarayımla ilgili bilgileri ve de yapılan tezahuratları babama anlatırken buldum kendimi. dile kolay 10 yıl önce girmiştik o kapıdan içeri ve 10 yaşında bi çocuğun gördükleri, o heyecanı, mutluluğu ve sevinci... aynılarını hissetmek çok da uzak değildi. maçın başlamasına uzun bi süre kala oturduğumuz yerimizde aslanlarımızı ne zaman göreceğimizi ve onlara gerçek anlamda ne zaman bağıracağımı beklerken vakit de gelmişti zaten. değişik bi gülümseme vardı. ne de olsa 10 yaşındaki aynı çocuk, aynı tribündeydi ve her şey aynıydı ona göre. ne yenilirse iyice kaçacak olan şampiyonluk umrundaydı ne de başka bişey. aslanlarımız ısınırken, teker teker tribüne gelirken çağrıldıklarında, hani arda abisiyle maç başlamadan takımlar sahaya çıkarken elinden tutarak çıktığı miniğin beklerken paslaştıkları andaki heyecanı ve mutluluğuna hak verdim işte. arda'nın o anki gülümsemesine... maç esnasında yaşananları, pozisyonları, hakem hatalarını ya da kaçırdıklarımızı defalarca anlattım. sonucu ne olursa olsun galatasarayımın yanında olduğumuz için staddan çıkarken gülümseyebildiğimi gördüm ya. o kalabalığa karışıp eve kadar gidebilirdim diyim.
