14576
--- alıntı ---
"fernando muslera'nın son senesi. onun da hayalleri oluyor. her oyuncu yaşlandıkça planlar zaten yapıyor ama önemli olan o dönemlerde onunla birlikte misiniz? vefa sunuyorsanız her şeyi açık konuşabiliyorsunuz demektir."
(erden timur)
--- alıntı ---
yavaştan kendimi hazırlamam gerekiyor sanki. çok zor bir veda olacak zira.
günler, aylar, yıllar geçmiş her gün bir başka günün ensesinde bitmiş. ayrılık vakti gelmiş. umudun, hayalin, sevginin, üzüntünün, öfkenin türlü türlüsü yaşanmış. adeta sonsuzluğun içinde kaybolunmuş.
karanlık var sonsuz bir karanlık, aşılmaz bitmez tükenmez bir karanlık. tek bir ışık hüzmesi yok. nereye kaçacağım, nereye gideceğim göremiyorum. ilerisi uçurum mu, okyanus mu gözükmüyor. bir adım atsam yoruluyor nefes nefese kalıyorum. ilerlemesem karanlık daha boğucu oluyor. sanki ilerisinde güzel çiçek kokuları var ulaşayım istiyorum. arkadan gelen garip garip sesler. sanki yakalamaya çalışıyorlar beni. karanlığa hapsetmeye...
bir kurtuluş, bir güzel ses, bir ışık arıyorum. takatim kalmayana kadar devam ediyorum, sanki bir rüzgar temas ediyor bedenime. hah, işte kurtuluş burada devam devam devam... rüzgar bir anda kesiliyor, çiçek kokuları kayboluyor. ölüm mü yaşam mı belli değil adeta bir araf. güzel sesler yok oluyor, ardımdaki iğrenç çığlıklar artıyor ve yaklaşıyor. koşmaya, uzaklaşmaya çalışıyorum bir anda boşluğa düşüyorum hayatım şeritler halinde gözümün önünden akıp gidiyor, bir bekleyiş anı, ölümü kabulleniş, düşüyor düşüyor ve düşüyorum, boşluk son bulmuyor; hayat geçiyor ömür bitiyor çakılmaya ramak. bir ışık... bir güzel ses... güzel kokular... karanlık yarılıyor, beyaz bembeyaz eldivenler, bir tını duyuyorum varoluş ya da yokoluş bu mu? iki el uzanıyor aniden; bir tını duyuyorum yüksek sesle;
son anda muslera!
"fernando muslera'nın son senesi. onun da hayalleri oluyor. her oyuncu yaşlandıkça planlar zaten yapıyor ama önemli olan o dönemlerde onunla birlikte misiniz? vefa sunuyorsanız her şeyi açık konuşabiliyorsunuz demektir."
(erden timur)
--- alıntı ---
yavaştan kendimi hazırlamam gerekiyor sanki. çok zor bir veda olacak zira.
günler, aylar, yıllar geçmiş her gün bir başka günün ensesinde bitmiş. ayrılık vakti gelmiş. umudun, hayalin, sevginin, üzüntünün, öfkenin türlü türlüsü yaşanmış. adeta sonsuzluğun içinde kaybolunmuş.
karanlık var sonsuz bir karanlık, aşılmaz bitmez tükenmez bir karanlık. tek bir ışık hüzmesi yok. nereye kaçacağım, nereye gideceğim göremiyorum. ilerisi uçurum mu, okyanus mu gözükmüyor. bir adım atsam yoruluyor nefes nefese kalıyorum. ilerlemesem karanlık daha boğucu oluyor. sanki ilerisinde güzel çiçek kokuları var ulaşayım istiyorum. arkadan gelen garip garip sesler. sanki yakalamaya çalışıyorlar beni. karanlığa hapsetmeye...
bir kurtuluş, bir güzel ses, bir ışık arıyorum. takatim kalmayana kadar devam ediyorum, sanki bir rüzgar temas ediyor bedenime. hah, işte kurtuluş burada devam devam devam... rüzgar bir anda kesiliyor, çiçek kokuları kayboluyor. ölüm mü yaşam mı belli değil adeta bir araf. güzel sesler yok oluyor, ardımdaki iğrenç çığlıklar artıyor ve yaklaşıyor. koşmaya, uzaklaşmaya çalışıyorum bir anda boşluğa düşüyorum hayatım şeritler halinde gözümün önünden akıp gidiyor, bir bekleyiş anı, ölümü kabulleniş, düşüyor düşüyor ve düşüyorum, boşluk son bulmuyor; hayat geçiyor ömür bitiyor çakılmaya ramak. bir ışık... bir güzel ses... güzel kokular... karanlık yarılıyor, beyaz bembeyaz eldivenler, bir tını duyuyorum varoluş ya da yokoluş bu mu? iki el uzanıyor aniden; bir tını duyuyorum yüksek sesle;
son anda muslera!
