26
daha 10 yaşında bir çocukken uefa kupası finalinin olduğu gün tek lokma yemek yiyememiştim heyecandan. akşam annem dayanamayacağımı bildiği için erik kozunu oynamıştı, ama koca tabaktan elime tek bir tane bile almamıştım. ve benim ailemde galatasaraylı bile yoktu. şimdilerde bu durumun nasıl bir saykoluk olduğunu ve bunun daha çok küçükken damarlarıma bir yerlerden bir şekilde girdigini görünce ürküyorum açıkçası:)
