• 14
    - puan kaybı yaşayınca sporla ilgili hiçbir programı hatta sözlüğü de günlerce açmıyorum, gece uykum kaçıyor, sabah mutsuz uyanıyorum. 2009'da hamburg'a elendiğimizde bir hafta hayalet gibi gezmiştim.
    - maç seyrederken bazen kalbim o kadar hızlı atıyor ki sarsılıyorum. heyecanlı bir durum varsa hiç yiyip içemiyorum. 2018 ve 2019 final maçlarında iftar davetindeydik, sonuç gelene kadar bir lokma yutamamıştım.
    - ortam ne olursa olsun aklım maçta kalıyor, skoru takip ederken konuşmalara odaklanamıyorum, kuzenin nişanında maç seyrettim.
    - başarılı olunca da benden mutlusu yok. rize'yi son dakikalarda 3-2 yendiğimizde sevinçten uçabilirim gibi gelmişti. 2012 finalinde hüngür hüngür ağladım.
    -ek: asla sarı lacivert giyinmem.

    ben son derece aklı başında biriyimdir normalde. ama galatasaray söz konusu olunca durum bu. bunun psikolojik bir açıklaması olmalı, neden yani? kimseyle dalaşmıyorum, zararım kendime ama neden bu tutku?

    öte yandan, yalnız olmadığımı görmek güzel.
App Store'dan indirin Google Play'den alın