galatasaraylılık

galatasaraylılık aynı zamanda fenerbahçe maçının önemini anlayıp sahada basmadık yer bırakmamaktır, zorla koşmak değil..

yenilgiye isyan etmektir, gerekirse kavga etmek, haksızlığa karşı durmaktır, her pozisyon sonrası dönüp sırtını gitmek değil..

sahada dövülüyorsan eğer aynı şekilde cevap vermektir, arkadaşın yerde yatarken yanından geçip gitmek değil..

binlerce adam tribünde gözyaşı döküyorsa sadece bir maç için, 1500 tane çubukluyu izlemek zorunda kalıyorsa kendi sahasında ve bunlara bakıp ağlıyorsa sinirinden, en azından mücadele etmektir sahada, mağlubiyete isyan etmektir, maçı bitse de gitsek havasında oynamak değil..

1-0 mağlupken ve daha 30 dakika varken, o kaybetmemek için verdiğin azmi hissettirmektir taraftarına, sanki 3-0 mağlupmüş gibi vurdumduymaz oynamak değil..

tekmeye kafa sokmaktır, mondi'nin isyanıdır bazen, gerets'in onurlu duruşu, kaptanın çıkan kolu, hagi'nin yenilgiyi kabul etmeyişidir, bu geceki gibi umursamaz, topa zorla ayağını uzatan futbolcular değil..

galatasaraylı alışıktır fener mağlubiyetine bu ne ilk, ne de son, çok fazla kötü oyun da görmüştür, çok acı sonuçlar da yaşamıştır kendi sahasında, ama hayatı boyunca bir fenerbahçe derbisinde bu kadar ruhsuz mücadele edenleri bir arada görmemiştir..

vefadır galatasaraylılık, zor zamanda takımının arkasında durmaktır, oyuncusunu yuhlamak değildir ama ruhsuzluğun dibine vurmuş, o kutsal parçalının hakkını vermeyenlere gerektiği zaman gereken tepkiyi vermektir de aynı zamanda..