6918
futbol ve basketbolu oldukça ilgiyle takip eden biriyim. ikisini de seyretme motivasyonum galatasaray’ın kazanması ve fenerbahçe’nin kaybetmesi üzerine. hangisi daha mutlu ediyor diye sorarsanız fenerbahçe kaybettiğinde, başarısız olduğunda daha çok mutlu oluyorum. bazı insanlara tuhaf gelebilir ama fener maçlarını daha çok takip ediyorum aslında. ben ne kadar galatasaraylıysam abim de o kadar fenerli. birlikte maç seyrettiğimizde fenerin kaybetmesi pek memnun etmiyor beni o yüzden onunla seyretmeyi hiç sevmiyorum. duygusal bir insanım maalesef. çevremde çok fazla fanatik fenerli var. abimi dayım kandırdı ve fenerli yaptı ama ben inat bir çocuk olduğum için astronomik birçok teklifi reddettim. tamamen inadımdan. babam galatasaraylı ama önemsemez pek. çocukluğumdan bu yana fenerli olmam için o kadar çok şey teklif edildi o kadar çok zorlandım ki belki de bu travma olarak bende bu şekilde kaldı. yazlık komşumuzun evi sarı lacivertti. öyle hasta fenerlilerdi. komşumuzun oğlu gece beni yataktan kucağına alıp bahçeye yatırır, uyandırıp meze yapardı ortama. ailem, komşumuz kahkahalar eşliğinde izleyerek uyanırdım ne oluyor amk diye. bahsi geçen komşumuzun oğlu abim avrupa’da derece yapmış milli judocu, yakışıklı, dobermanı olan benim için idol bir insandı. onunla zaman geçirmeyi çok severdim. yani o teklifleri reddetmek o kadar zordu ki aslında benim için yazlığa gitmek bile travmatik bir hal almıştı bende o zamanlar. şimdi çoluk çocuğa karıştı iş adamı oldu o abim. geçen gün öğrendim ki eşi kansermiş. çok üzüldüm. allah şifa versin. abi seni çok seviyorum ama sırf o teklifler yüzünden fener nefreti hep baki kalacak bende.
