• 114
    unutamadığım ve benim için ilk üçte olan maçtır. ilkokul beşe gidiyordum. akşam tgrt'de ümit akman'ın sunumuyla maçımız vardı. çok heyecanlıydık çünkü şampiyonlar ligi yeni formatı ile ilk defa arzı endam edecekti.

    rakip kupanın bir numaralı favorisiydi. bizim ise ingilizlere karşı beraberliğimiz bile hayaldi. birkaç yıl önceki 8-0 'lık milli maç da hesaba katılınca ortaya karamsar bir tablo çıkıyordu.

    nitekim öyle de başladı maç. ne olduğunu anlamadan iki gol yedik. annem ve babam sigara üstüne sigara yakıyor biz ağlayacak gibiyiz...

    sonra arif çıkıyor sahneye ve bütün maykılların gelip kurtaramayacağı şutunu çekiyor. veeeee gollllll!!! ardından top göstermiyoruz manchester'e. futbolun ana vatanında futbol dersi veriyoruz. tam bir alman takımı gibiyiz. ne de olsa derwal'den beri alman ekolü geçmişiz. ardından kubilay geliyor kayıyor ağları deliyor ve 2-2!!!!

    devreye gururlu ve ikinci devreye umutlu giriyoruz. akabinde başlıyor ikinci yarı ve arif arif arif şutu direkten dönüyor ama kubilay hiç yılmayan fırsatçılığı ile orada. 2-3!

    resmen dövüyoruz rakibi. sipikerle birlikte bütün türkiye ağlamak istiyor gururlanıyor. ardından cantona sazı eline alıp golünü atıyor. yakaları yine kalkık. bizim taraftar dalıyor sahaya ortalık karışıyor. maç bitiyor. rövanşta cehennemden gol sesi çıkmıyor ve tur atlıyoruz. ardından müthiş bir konvoy başlıyor. her takımdan insanlar sokakta deliler gibi turu kutluyorlar. biz de dışarıdayım. büyüklerimizin omuzlarında.

    sadece türkiye değil avrupa'daki şaşkın. nasıl olur da favori elenir! olacak ya eleniyor işte! ve bizim yüzümüzden olan seri başı uygulaması başlıyor. biz ise şampiyonlar ligi logosunun 8 yıldızlardan biri olmanın gururunu yaşıyoruz.

    ez cümle mahsun'un dediği gibi alem buysa kral cimbom
App Store'dan indirin Google Play'den alın