321
misafir tribünü bileti satışında gişeler ilk açıldığında öyle bir izdiham vardı ki bir ara iki ayağımı da kaldırsam yere düşmeyebileceğimi düşündüm. hani "iğne atsan yere düşmez." derler ya, o durumda doksan kiloluk ben bile düşmezdim.
"sevdiğin kızı sana vereceğiz ama önce 5 saat ayakta bekleyeceksin, sonra 3 metrelik parmaklıklardan atlamak için debeleneceksin, gişeye gelince öyle bir ezileceksin ki hacmin küçülecek, ufacık bir alanda polis copundan kaçacaksın, yorgun vücudunla depara kalkacaksın (numaralı girişinden otobüs durağına kadar), sonra aynı mesafeyi sıraya girmek için tekrar koşacaksın." deseler durup düşünürüm. fakat söz konusu galatasaray olunca hiç "acaba eve dönüp televizyondan mı seyretsem?" diye düşünmedim. yensek de yenilsek de bu çabaların hepsine değer bu sevda.
"sevdiğin kızı sana vereceğiz ama önce 5 saat ayakta bekleyeceksin, sonra 3 metrelik parmaklıklardan atlamak için debeleneceksin, gişeye gelince öyle bir ezileceksin ki hacmin küçülecek, ufacık bir alanda polis copundan kaçacaksın, yorgun vücudunla depara kalkacaksın (numaralı girişinden otobüs durağına kadar), sonra aynı mesafeyi sıraya girmek için tekrar koşacaksın." deseler durup düşünürüm. fakat söz konusu galatasaray olunca hiç "acaba eve dönüp televizyondan mı seyretsem?" diye düşünmedim. yensek de yenilsek de bu çabaların hepsine değer bu sevda.
