ünal aysal

kendisinin en çok sevdiğim yanı galatasaray'ın marka değerine çok fazla önem göstermesiydi. belki de galatasaray'ın galatasaray gibi olduğu son dönemlerdi. şimdilerde ise isim vermeyeceğim, hani o eskiden bildiğimiz çok kaliteli markalar vardır ya şimdi herkesin ağzında "artık onlar eskisi gibi kaliteli değil, çok bozdu." falan denir. galatasaray markası da şu an aynı bu durumda. gerçekten o eski halimizden, korkulan halimizden eser yok.

kendisinin en çok eleştirildiği noktalardan birisi ise çok büyük sözleşmeler yapması, galatasaray'ı büyük borçlar altına sokması ancak küçük bir aile ekonomisinde bile çok basit bir tabir vardır: "borçlanmadan mal sahibi olunmaz." bir şirket, bir marka büyümek istiyorsa tabii ki borçlanacak, önemli olan borç yönetimini sağlamaktır ancak ünal aysal'ın bunu yönetip yönetemeyeceğini anlayamadan görevi son buldu. dünyanın en büyük ekonomilerinin; real madrid'in, barcelona'nın borcu mu yok mu sanıyorsunuz? belki döneminde ben de eleştirdim kendisini ancak şu andaki halimize bakınca kendisini mumla arıyorum. bu adamı her yönüyle eleştirebilirsiniz, sevmeyebilirsiniz ancak sırf basketbolda inisiyatif alıp fenerbahçe ile o son finale çıkmaması bile tarihin en büyük başkanları arasında anılmasını fazlasıyla sağlıyor, saygıyı hak ediyor. futbolcular arasında geçmişe dönüp hagi'ye nasıl özlem duyuyorsam başkanlar içinde de aynı şekilde ünal aysal'a özlem duyuyorum. ahh bee ünal aysal, bilemedik değerini. :(