24881
heyecanın hiçbir zaman bitmediği, kalp krizi riski bulunanların takip etmemesi gereken takımdır. fakat aslında güzel olan da bu. bu takımı her sezon ayrı bir heyecanla takip etmemizin, galatasaray varsa umut var deyip 4 tane yesek ilk yarı ikinci yarıya umutla çıkabilmemizin bir gol attıktan sonra da kazanacağımızı hissetmemizin sebebi de bu. his takımı olmamızın sebebi de bu. genlerimizde bu var minör olaylardan major olaylara kadar bu durum var. genellikle kötü başlayıp mayısta şampiyon oluruz, 4 tane gol atsak 3 tane yiyip son dakikalarda heyecan yaşatırız. bazı seneler eleneceğimiz vakit ilk maç yenilir ikinci maç deplasman galibiyeti muhabbetinden hesap yaparız, gruplardan çıkmak için şu şunu yenerse muhabbetlerini döndürürüz, kap gelinceye kadar ulan bi şey olmasın der dururuz. galatasaray’da transfer de hiçbir zaman bitmez. öyle değişik bir takımız ki hakikaten bir şeyleri zora sokmayı çok seviyoruz. yaramaz ama zeka küpü çocuğunun olması gibi. kızsan da, seni yorsa da her zaman inanıp güveniyorsun ona. eğer biz böyle saçmalıklara imza atmasaydık hiçbir zaman ilkleri yazamaz hiçbir zaman tarih yazamazdık. imkansızları başarabilmenin yegane nedeni de bence bu. insan kolay olanı, sıradan olanı değil zor olanı,ender olanı sever. bizim takım en basit şeyi bile öyle zora sokuyor ki sonunda her başarı eşsiz oluyor. bu da artık genlerimize işleyince hep bir umut oluyor. çünkü biz hiç rahat rahat bir şey yapmadık ki? her zaman bir kaos her zaman bir heyecan var. ben hiçbir zaman 6 tane sallayıp elimizi kolumuzu sallayarak kazandığımız maçları sevmedim. 4 tane yiyip 5 tane attığımız maçları sevdim, penaltılarla gelen kupaları sevdim. 30. haftada şampiyonluğu değil playoff koydurup bir sezonda iki defa şampiyon olmayı, kupayı da rakibin sahasında kaldırmayı sevdim. bir real madrid, bayern münih olmadık ama hiçbir takım da bizim gibi olamadı. hiçbir takım bir galatasaray olamadı. hiçbir takımın şampiyonluğu bu kadar değerli olamadı. çünkü biz hep zoru başardık. o yüzden hiçbir zaman umudumu kaybetmem. biz öyle bir takımız ki bir şey ne kadar zorsa başarmamız o kadar olası oluyor. bir gün umudum var. inanıyorum o kupayı alacağız. yine ilki başaracağız. fatih hoca’yı sözlükteki arkadaşlar kadar sevmem. inadı,egosu bazı yaptıkları bana antipatik gelir ama bir şeyini çok severim. bu kulübün her bir detayını bilir ve bu kulübün dnasını taşır. o hedefimiz olan kupayı işaret ettiğinde inanmadı birçok kişi. inandık diyenler de inanmadı. bazıları gazlıyor diye düşündü. ama o gerçekten inanıyor buna. çünkü bu kulüp diğer tüm kulüplerden farklı. bir şey ne kadar zorsa galatasaray onu elde etmeye o kadar yakındır. fatih terim kadar inanıyorum ben de. inşallah o günlerin temelini atmaya bu sezon başlarız. hiçbir şey bir anda olmaz. biraz dişimizi sıkalım. biraz güvenelim kendimize ve sabredelim. bizimkisi bir hayal değil hedef bunun bilincinde olalım. 2000’de de makas açıktı. roberto carlos,guti,raul,makalele gibi adamlar vardı. fakat o zaman kazandık. son zamanlarda transfer çalımı,kadıköyde kazanmak gibi basit şeyleri bazıları çok takar oldu. küçük düşünürseniz küçük bir takım oluruz. biz büyük işleri başardık bu yüzden büyük bir kulübüz. biz bir maç kazanmayı değil şampiyon olmayı isteriz. bir adamı almayı değil takım olmayı isteriz. bu takım kimleri kimleri aldı. üç kuruşluk adamların peşinden koşacak bir takım değil. bunun bilincinde olmaya davet ediyorum herkesi. bazıları galatasaray ne demek unutmuş. hatırlatmak istedim sadece.
