186
sabahında montumun içine galatasaray formamı giyerek kocaeli'den gittiğim maç.
bir umut işte. ortalık fenerbahçeli kaynıyor, ben de allahtan ümit kesilmez diyerek formamı giymişim ama yine de montumun içine, saklaya saklaya gidiyorum.
hayatım boyunca unutmayacağım maçtır bu maç, belki uefa kupası finalinden daha fazla bağırmışımdır, çıldırmışımdır, inanamamışımdır.
eski açıkta geçirdiğim o 16 dakikayı, maçın son 10 dakikasında eski açığın sarısıyla başlayan o bitmeyen sarı kırmızı şampiyon cimbom tezahüratını, o tribünlerin durmadan bir daha, bir daha o tezahüratı ısrarla tekrarlamasını, havadaki o inanmışlığı asla unutmayacağım.
bir umut işte. ortalık fenerbahçeli kaynıyor, ben de allahtan ümit kesilmez diyerek formamı giymişim ama yine de montumun içine, saklaya saklaya gidiyorum.
hayatım boyunca unutmayacağım maçtır bu maç, belki uefa kupası finalinden daha fazla bağırmışımdır, çıldırmışımdır, inanamamışımdır.
eski açıkta geçirdiğim o 16 dakikayı, maçın son 10 dakikasında eski açığın sarısıyla başlayan o bitmeyen sarı kırmızı şampiyon cimbom tezahüratını, o tribünlerin durmadan bir daha, bir daha o tezahüratı ısrarla tekrarlamasını, havadaki o inanmışlığı asla unutmayacağım.
