251
oportünist memleket insanının ve doğal olarak onu yönetenlerin turnusolü olmuş musibet. dünya bu belanın altında kıvranıyor. her gün yüzlerce insan ölüyor ve belki binlercesi enfekte oluyor. dünya bu işe henüz elle tutulur bir çare bulamadı, ne zaman bulacağı da muamma. insanlar tedirgin, mutsuz ve umutsuz. sokağa çıkmaktan, bir yerden bir yere gitmekten, alışveriş yapmaktan, fırıncının elinden ekmek almaktan, bir mağazaya girip üzerine bir gömlek denemekten, en yakınındakiyle tokalaşmayı bırak yüz yüze gelip konuşmaktan çekiniyor. virüs ne kadar ölümcüldür değildir bilemem ama yarattığı bu sosyal yıkımın virüsün önüne geçtiği kesin. bir haftadır ortada olmayan devlet büyüklerimiz ise en yakınındakiyle arasına 2 metre mesafe koyarak oturduğu o masadan, "iki hafta daha dişimizi sıkalım dünyanın üretim talebini biz karşılayacağız güzel günler göreceğiz diyor". ne ara bu hale geldik, ne ara uzaklaştık bu ortak insanlık değerleri duygusundan cidden merak ediyorum.
