• 377
    babamla hiç galatasaray maçı izleyemedim.
    babam doğduğum günden bu yana halamın kocasının fenerbahçe'de oynamasıyla, eniştemin lefter küçükandonyadis'in öz yeğeni olmasıyla gurur duyduğu için bu mutluluğu hiç yaşayamadım.
    6 yaşımda nereden edindiğimi hatırlamadığım galatasaray eşofmanını sevine sevine giyerken kızdı, sindirdi.
    sünnet düğünümde bile her yeri sarı lacivert süsleyerek ileride fotoğraflarıma baktırtmayacak kadar baskıyla beni fenerli yapmaya çalıştı, yetmedi tüm derbilere götürdü.
    ancak ne yaparsa yapsın gheorghe hagi gol attığında sevinmememi engelleyemedi. uefa kupası aldığımızda sevinç çığlığı atmamı bastıramadı. çok küstü, çok kavga ettik.
    24 mayıs 2015 galatasaray beşiktaş maçı'ndan sonra sevinçten ağladığımı gördüğünde ancak barışabildik, ancak o zaman beni galatasaraylı görebildi babam.
    ancak babasıyla maç izleyenlere karşı gizli bir kıskançlık besledim, çok özendim.
    umarım oğlum doğduktan sonra baba olarak bunu yaşayabilirim, ne kadar istediğimi kelimelerle anlatamam.
App Store'dan indirin Google Play'den alın