646
merhaba sözlük, bu maç benim için tam anlamıyla bir "ilkler" maçı.
ankara'da yaşıyorum. takriben şubat, mart ayları. başakşehir ile aramızda 8 puan fark olduğu ve bizim "fark aslında 5" dediğimiz günler. 4-5 arkadaş konuşuyoruz. hepimiz fanatik galatasaraylıyız. aylar öncesinden ayarlayalım, başakşehir maçına gidelim dedik. herkes maddi durumunu düşünüyor, hepimiz öğrenciyiz ve bu tarz bir etkinlik bizim için fazlasıyla lüks ama umutsuzluk yok. arkadaşlar arasında konuşurken, "gidiş-dönüş biletlerini nisan ayında alırız, nisan ayının kredisi ile onları öderiz, mayıs ayına sadece bilet fiyatı kalır, zaten istanbul'da yapacağımız harcama ile ankara'da yapacağımız harcama aynı olur" şeklinde planlar yapıyoruz. herkes parasının olmadığının farkında ama bir şekilde ayarlanır diyoruz. dediğimiz gibi yaptık, henüz biletler satışa çıkmadan ankara-istanbul arası yolculuk için biletlerimizi aldık. artık lig yarışını takip etmeye başlıyoruz. mayıs ayı geliyor, konya, beşiktaş rize derken başakşehir maçı bir anda şampiyonluk maçına dönüşüyor. açıkça söylemek gerekirse; aylar öncesinden şampiyon olacağımıza inancımız tam olmasına rağmen, 8 puanlık farkın bu kadar hızlı kapanacağını ve 33. haftadaki maçın sonunda şampiyonluk kutlaması yapabileceğimizi düşünmüyorduk. arkadaşlarla konuşurken, "istanbul'a kadar gideceğiz ama bilet bulamazsak ne olur, bu maç şampiyonluk maçı" şeklinde söylenirken, "en kötü nevizade'ye gider orada izleriz" diyoruz.
işin ikinci ve zor kısmı bilet bulma aşamasına geliyoruz. aramızda gs mobile ve gs bonus kart nedeniyle öncelikle bilet alma hakkı olan arkadaşlar var. biletlerin öncelikli satışa çıkacağı gün her şeyi hazırlıyoruz. 3 kişi 3 bilgisayar başında saat 14:55 itibariyle f5 tuşunu eskitmeye başlıyoruz. bildiğiniz üzere sonuç hüsran. ama vazgeçmiyoruz. 6 kişi geleceğiz. arkadaşlar arasında bir anlaşma yapıyoruz; toplam bilet parası ne kadar olursa olsun 6'ya böleceğiz ve herkes aynı ücreti ödeyecek. biletleri buluyoruz, istanbul'a geliyoruz. maç günü 6 arkadaşın 4'ü ilk defa nevizade'ye geliyor. 2 kişi haricinde daha önce maç izlemiş arkadaşımız yok.neyse, hep beraber stada gidiyoruz. yaklaşık 7 saat süren duraklama dakikalarından sonra konfetilerin patlamasıyla şampiyon olduğumuzu anlıyoruz ve hayatımızın en güzel haftasonunun ardından ankara'ya geri dönüyoruz.
bu maçın üzerinden 4 gün geçti ancak benimle beraber istanbul'a gelen arkadaşlarımla yan yana geldiğimizde hala birbirimize bakıp gülüyoruz. birbirimize bakıp küçük çocuklar gibi mırıldanıyoruz; kupalara layıksın sen şanlı galatasaray!
ankara'da yaşıyorum. takriben şubat, mart ayları. başakşehir ile aramızda 8 puan fark olduğu ve bizim "fark aslında 5" dediğimiz günler. 4-5 arkadaş konuşuyoruz. hepimiz fanatik galatasaraylıyız. aylar öncesinden ayarlayalım, başakşehir maçına gidelim dedik. herkes maddi durumunu düşünüyor, hepimiz öğrenciyiz ve bu tarz bir etkinlik bizim için fazlasıyla lüks ama umutsuzluk yok. arkadaşlar arasında konuşurken, "gidiş-dönüş biletlerini nisan ayında alırız, nisan ayının kredisi ile onları öderiz, mayıs ayına sadece bilet fiyatı kalır, zaten istanbul'da yapacağımız harcama ile ankara'da yapacağımız harcama aynı olur" şeklinde planlar yapıyoruz. herkes parasının olmadığının farkında ama bir şekilde ayarlanır diyoruz. dediğimiz gibi yaptık, henüz biletler satışa çıkmadan ankara-istanbul arası yolculuk için biletlerimizi aldık. artık lig yarışını takip etmeye başlıyoruz. mayıs ayı geliyor, konya, beşiktaş rize derken başakşehir maçı bir anda şampiyonluk maçına dönüşüyor. açıkça söylemek gerekirse; aylar öncesinden şampiyon olacağımıza inancımız tam olmasına rağmen, 8 puanlık farkın bu kadar hızlı kapanacağını ve 33. haftadaki maçın sonunda şampiyonluk kutlaması yapabileceğimizi düşünmüyorduk. arkadaşlarla konuşurken, "istanbul'a kadar gideceğiz ama bilet bulamazsak ne olur, bu maç şampiyonluk maçı" şeklinde söylenirken, "en kötü nevizade'ye gider orada izleriz" diyoruz.
işin ikinci ve zor kısmı bilet bulma aşamasına geliyoruz. aramızda gs mobile ve gs bonus kart nedeniyle öncelikle bilet alma hakkı olan arkadaşlar var. biletlerin öncelikli satışa çıkacağı gün her şeyi hazırlıyoruz. 3 kişi 3 bilgisayar başında saat 14:55 itibariyle f5 tuşunu eskitmeye başlıyoruz. bildiğiniz üzere sonuç hüsran. ama vazgeçmiyoruz. 6 kişi geleceğiz. arkadaşlar arasında bir anlaşma yapıyoruz; toplam bilet parası ne kadar olursa olsun 6'ya böleceğiz ve herkes aynı ücreti ödeyecek. biletleri buluyoruz, istanbul'a geliyoruz. maç günü 6 arkadaşın 4'ü ilk defa nevizade'ye geliyor. 2 kişi haricinde daha önce maç izlemiş arkadaşımız yok.neyse, hep beraber stada gidiyoruz. yaklaşık 7 saat süren duraklama dakikalarından sonra konfetilerin patlamasıyla şampiyon olduğumuzu anlıyoruz ve hayatımızın en güzel haftasonunun ardından ankara'ya geri dönüyoruz.
bu maçın üzerinden 4 gün geçti ancak benimle beraber istanbul'a gelen arkadaşlarımla yan yana geldiğimizde hala birbirimize bakıp gülüyoruz. birbirimize bakıp küçük çocuklar gibi mırıldanıyoruz; kupalara layıksın sen şanlı galatasaray!
