69
tezahürattan tribüncülükten anladığı için ya da çok bayıldığı için değil, tamamen "aman sırf başkası yapmasın" diye yapan bir grup adam tarafından öncülük etmeye çalışıldığı için genellikle üzerinde ölü toprağı olan tribünler. passolig denen yasal haraç düzeneğinin yarattığı seleksiyonun etkisi olsa da sorunun temeli buralardadır. eski ve gerçek amigoların ortak bir görüşü vardır bu konuda, amigo doğru zamanda doğru şeyi yaptırmaya çalışmazsa silah da çekse tribünü yönlendiremez diye. bağırmayan taraftara davul tokmağı fırlatan asil davulcu gibi nice karikatürize edilmiş ritüele rağmen geçerliliğini koruyan bir önermedir...
seksenlerin sonu doksanların başında doğmuş bizim jenerasyonun tamamı en azından bir kere herhangi bir ultraslan-x teşkilatıyla en azından bir kere temas etmiştir. istanbul'da yaşayan, istanbuldaymışcasına şehir dışından tribünü kovalayan ya da sadece benim gibi meraklı bir internet sıçanı olan herkesin aşina olduğu tribünsel anlamda parlak adamlardan kaçı bugün tribüne çıkabiliyor? arada sırada ortaya çıkıp tribüne hareket getiren alt gruplar neden hemen kayboluveriyor? takımı taraftar şampiyon yaptı denilen sezonda bile bu tribün kaç tane tezahüat çıkarabiliyor? bu ve bunun gibi sorular sayfalarca çoğatılabilir.
passolig geldi tribüncülük öldü demek kolay. bizden başka kimse bağırmıyor ya da biz burdayız siz niye yoksunuz demek ondan da kolay. bilinçsizce, ruhsuzca ve mesai doldurmaya çalışan memur gibi bıkkınlığında idare edilen bir tribünden hayır gelmez. bağıracağı yerde oturur, oturacağı yerde bağırır, "bağıran" tribünü bağırsa ses çıkmaz falan...
maçın 88. dakikasında "ne güzel de oluyor ooh ohh trabzon'a koyması"yı ibrahim erkal söyleyerek bastırmaya çalışmayı bırakıp mutlu çelik 4. hakeme dönüp elini kulağına götürdüğü zaman dahili anonsu bastıracak şekilde yavşak fenerbahçe tezahüratı yükseldiği zaman tribün namına birşeylerden bahsedilebilir. onu yapabilmek için de o tribünün tozunu gerçek anlamda yutmuş, o tedrisattan geçmiş insanların tribünde biraz olsun rahat bırakılabilmesi lazım...
oysa şimdilerde olan bindirilmiş kıtaların gelip ezbere gürültü çıkarması hatta onların bile bazen bıkkınlıktan çıkaramaması ve stadn geri kalanının kahvehanede gibi maç izlemesinden ibaret.
takım gol atınca kahvehanede de yarım dakika falan tezahürat dönüyor...
seksenlerin sonu doksanların başında doğmuş bizim jenerasyonun tamamı en azından bir kere herhangi bir ultraslan-x teşkilatıyla en azından bir kere temas etmiştir. istanbul'da yaşayan, istanbuldaymışcasına şehir dışından tribünü kovalayan ya da sadece benim gibi meraklı bir internet sıçanı olan herkesin aşina olduğu tribünsel anlamda parlak adamlardan kaçı bugün tribüne çıkabiliyor? arada sırada ortaya çıkıp tribüne hareket getiren alt gruplar neden hemen kayboluveriyor? takımı taraftar şampiyon yaptı denilen sezonda bile bu tribün kaç tane tezahüat çıkarabiliyor? bu ve bunun gibi sorular sayfalarca çoğatılabilir.
passolig geldi tribüncülük öldü demek kolay. bizden başka kimse bağırmıyor ya da biz burdayız siz niye yoksunuz demek ondan da kolay. bilinçsizce, ruhsuzca ve mesai doldurmaya çalışan memur gibi bıkkınlığında idare edilen bir tribünden hayır gelmez. bağıracağı yerde oturur, oturacağı yerde bağırır, "bağıran" tribünü bağırsa ses çıkmaz falan...
maçın 88. dakikasında "ne güzel de oluyor ooh ohh trabzon'a koyması"yı ibrahim erkal söyleyerek bastırmaya çalışmayı bırakıp mutlu çelik 4. hakeme dönüp elini kulağına götürdüğü zaman dahili anonsu bastıracak şekilde yavşak fenerbahçe tezahüratı yükseldiği zaman tribün namına birşeylerden bahsedilebilir. onu yapabilmek için de o tribünün tozunu gerçek anlamda yutmuş, o tedrisattan geçmiş insanların tribünde biraz olsun rahat bırakılabilmesi lazım...
oysa şimdilerde olan bindirilmiş kıtaların gelip ezbere gürültü çıkarması hatta onların bile bazen bıkkınlıktan çıkaramaması ve stadn geri kalanının kahvehanede gibi maç izlemesinden ibaret.
takım gol atınca kahvehanede de yarım dakika falan tezahürat dönüyor...
