61
hiç unutmadığım ve ara ara hatırladığım maçtır. evde ufak bir tüplü televizyon var, karasal yayından izliyoruz elbette. görüntü ara ara karıncalanıyor. babam da çok fanatiktir, gol yedik mi sağı solu yumruklar. golü yedik tabi benim peder fena annemden ses çıkmıyor tek yaptığı babamın önüne çay bittikçe sessizce çay getirmek, onun dışında sessizce el işini örüyor. ben de pederin yanına uzanmışım. yerimde duramayınca evin içinde dolanıyorum ara ara, sanki ben öyle yaparsam gol olacak gibi geliyor. neyse son dakikalar oldu artık, uzatmalarda faul de babam bir heyecanlandı. faul kullanıldı golü attık ve bizim peder öyle bir bağırdı ve sarıldık ki... o anı kesinlikle anlatamam. yalnız işin daha heyecan verici yönü üst ve alt daireden de dan dun zıplama sesleri geliyor. deprem oluyor da apartman sallanıyor sanki öyle bir gümleme var apartmanda... hey gidi günler. söylendiği gibi bu maçın stresli hale gelmesinde siyasi gelişmelerde rol oynamıştı. suat'ın attığı o gol sanki türk dış politikasının verdiği bir cevap gibi görülmüştü heralde. futbolun politik yönünün ağır bastığı maçlardan da biriydi.
