fatih terim

hakkında çok şey söylenmesi gereken galatasaray'ın yaşayan efsanesidir. ancak kendisi, fatih terim markasını defalarca ispatlamasına rağmen galatasaray taraftarının bir kısmında bile zaman zaman "küçümsenmektedir." bakmayın şampiyonluktan sonra yazılan güzellemelere. 2017-2018 döneminde kendisinin antrenör olarak takımın başında bulunduğu ve puan kaybının olduğu maçların yorumlarına bakarsanız ne demek istediğimi görürsünüz. bu kayıp maçlarında ekseriytle futbol konuşulmaz. maç teknik analize tabi tutulmaz. ne yapılır? "terimin egosu" "teriminin takıntısı" v.b. kavramlarla maçın kaybedilişi açıklayan "nedenler" inşa edilmeye çalışılır. adım gibi eminim ki allah korusun bu sene şampiyon olamazsak, belki ona bile kalmadan, gene hocaya, eleştiri değil, saydırmalar başlayacaktır. peki bunca başarıya rağmen neden bu tepkiyi almaktadır? bana kalırsa bunun nedenini türk toplumunun "başarı" meselesiyle ilişkisinde aramak gerekir. terim öz güveni ve egosu yüksek bir karakterdir. asabidir, ataktır ve zaman zaman salgırgandır. bu terim'i zaman zaman son derece antipatik göstermektedir. çünkü bizim ülkemizde sevilen insan tipi mülayim, başarılı olma isteğini ve hırsını yeterince dışa vurmayan vursa bile bunu sıkılarak yapmaya çalışanlardır. terim öyle biri değildir. bu özelliği yüzünden "takıntılı" gibi bana göre kendisiyle son derece alakasız bir sıfatla özdeşleştirilmiştir. geldiği ve gittiği her yerde değişimi hedefleyen ve bunu yapmaya çalışan, oyuncu yükselişinin esnek olduğu, bilimden ve profesyonellikten yararlanmaya çalışan adam nasıl oluyor da takıntılı oluyor ben anlamış değilim.

hiç unutmam bir dönem de terim için "yerli prensler" meselesi konuşulurdu. türk futbolundan yabancı sınırını yani yerli futbolcuları zorla oynatma kuralını kaldıran terim oldu! türk futbolunu bu şekilde rekabete açma işini de böylece gene terim yapmış oldu. muhafazakar bir futbol adamının böyle bir işe girişmesi mümkün değildir.