67
o yıl maltepede bir tıp fakültesinin inşaatını yapıyorum. hava 0 ın altında bu yüzden herangi bir imalat yapma ihtimalim yok. arabayı leventte bir avm ye zar zor soktum. o sırada hem aynı semtte oturduğum hemde tribünden arkadaşım beni aradı ve "abi maç bugun erken saatlerde oynanabilir" dedi. beraber kanyon alışveriş merkezine gittik saat henüz 10:30. ilk etapta 3 kişiydik. whatsapp, twitter, dedikodular derken birden bire 60 kişi avm nin içinde toplandık. televizyonlar gerekli açıklamayı yaptı ve birden avmnin içi ali sami yen sokak havasına büründü. hepberaber metroya doğru yürümeye başladık. arenanın önüne gittiğimizde neredeyse heryerden insanlar stadyuma akıyordu. hatta aralarında fenerbahçe formalı ama üzerinde galatasaray atkılı kişiler bile vardı. bir anda stadyum tıklım tıklım oldu. gözüme en net çarpan gökhan zan ın ağzından ejderha gibi duman çıkmasıydı. bu kadar erken saatte bu kadar taraftarın bu hava şartlarında stadyuma gelmesi juventus u net şok etmişti. juventus gerçekten çok iyi takımdı ama galatasaray o gün gerçekten bambaşkaydı. tribünden 3 adam inse oyuna girse o bile geçit vermezdi juventus a. maç boyunca bağırdık takım aslanlar gibi oynadı. o an geldiğinde her saliseyi çok net hatırlıyorum. sneijder topu önüne aldığında topa vururken bir anda tüm ses kesildi. sonrası muhtemelen istanbulun her noktasından duyulan bir gol sesi. tribünde herkes ortalığı yıktı. son dakikalarda gol yeriz diye tek bir kişi bile endişelenmiyordu. gökhan zan hep topa dikine giriyor, muslarının özgüveni tavan yapmış, sneijder rakibi arasında 5 cm bırakarak savunuyordu. son dakikada juventus zaten çaresiz bir şekilde sahada duruyordu ve kazandık. maç bitince gerçek bir duygusal patlama vardı. daha 2-3 hafta önce madridde 4 tane yedikten sonra reallilerin arasında kafamız önde yürürken bugün juventus galibiyeti için gözyaşı döküyorduk.
hani derlerya; "hayatımızdaki güzel anıların %70 inde galatasaray vardır" işte bu gerçekten doğruydu. hayatımın belkide en güzel günlerinden biriydi.
yaşamaya anlatmaya değer.
hani derlerya; "hayatımızdaki güzel anıların %70 inde galatasaray vardır" işte bu gerçekten doğruydu. hayatımın belkide en güzel günlerinden biriydi.
yaşamaya anlatmaya değer.
