55
gazi üniversitesi hukuk kantini. bilen bilir bahçeyi camla çevirince kantin yapılıyor zannediyorlar. ama o soğuk yok mu o soğuk....
son sınıftayım ve en güzel senemi yaşıyorum o dönem. işler tıkırında. hayaller büyük. zaten cimbom birkaç sezondur tokat manyağı yapıyor herkesi.
o gün önemli bir ders vardı. aynı ders 1.30 ve 4'te. maç öyle bir saatte ki ikisini de kapsıyor. ne yapsam bilmiyorum. 1.30 dersine gidiyorum. maçı boşver. ders daha önemli...
hoca giriyor ve bakıyor ki projeksiyon bozuk. çıkıyor sınıftan birilerini getirecek. 1 dk 2 dk 3 dk derken fırsat bu fırsat çık sınıftan diyorum.
merdivenlerden indim. artık kantindeyim. kahve ortamı oluşmuş sandalyeler dizilmiş. o da ne sandalye yok. ama reislerin koltuğu var. daha sonra şehit düşecek yakın bir fenerli arkadaşımla koltukları çekiyoruz. yayıla yayıla oturuyoruz. maç başlıyor. olaylar olay ahlar vahlar... aralık soğuğunda o camlı kantin ağzına kadar doluyor. nefesler ısıtmış ortamı. başka fenerli arkadaşlar da geliyor. herkes göz ucuyla bir pozisyon görebilmek için ekrana kilitlenmiş. drogba ve burak net pozisyonlar buluyor, juventus uzaktan denemeler yapıyor muslera'da kalıyor. o an geliyor. ne olduğunu göremiyorum ama sneijder çaprazda bir şeyler yapıyor. millet ayağı kalkıp bağırınca ben de atıyorum kendimi ayağı. gol mü değil mi göremiyorum bile. golün tekrarını dikkatlice süzüyorum. evet gol olmuş. şimdi savunma zamanı. titreye titreye 10 dakika geçiyor. son düdükle herkes dağılıyor. fenerlilere bakıyorum hiç böyle fantastik anılarımız olmayacak bakışı var. içimde kelebekler lan bu halde ders mi dinlenir yürü eve.
hatırladıkça mutlu olduğum, üniversiteye dair en güzel anımdı bu maç.
son sınıftayım ve en güzel senemi yaşıyorum o dönem. işler tıkırında. hayaller büyük. zaten cimbom birkaç sezondur tokat manyağı yapıyor herkesi.
o gün önemli bir ders vardı. aynı ders 1.30 ve 4'te. maç öyle bir saatte ki ikisini de kapsıyor. ne yapsam bilmiyorum. 1.30 dersine gidiyorum. maçı boşver. ders daha önemli...
hoca giriyor ve bakıyor ki projeksiyon bozuk. çıkıyor sınıftan birilerini getirecek. 1 dk 2 dk 3 dk derken fırsat bu fırsat çık sınıftan diyorum.
merdivenlerden indim. artık kantindeyim. kahve ortamı oluşmuş sandalyeler dizilmiş. o da ne sandalye yok. ama reislerin koltuğu var. daha sonra şehit düşecek yakın bir fenerli arkadaşımla koltukları çekiyoruz. yayıla yayıla oturuyoruz. maç başlıyor. olaylar olay ahlar vahlar... aralık soğuğunda o camlı kantin ağzına kadar doluyor. nefesler ısıtmış ortamı. başka fenerli arkadaşlar da geliyor. herkes göz ucuyla bir pozisyon görebilmek için ekrana kilitlenmiş. drogba ve burak net pozisyonlar buluyor, juventus uzaktan denemeler yapıyor muslera'da kalıyor. o an geliyor. ne olduğunu göremiyorum ama sneijder çaprazda bir şeyler yapıyor. millet ayağı kalkıp bağırınca ben de atıyorum kendimi ayağı. gol mü değil mi göremiyorum bile. golün tekrarını dikkatlice süzüyorum. evet gol olmuş. şimdi savunma zamanı. titreye titreye 10 dakika geçiyor. son düdükle herkes dağılıyor. fenerlilere bakıyorum hiç böyle fantastik anılarımız olmayacak bakışı var. içimde kelebekler lan bu halde ders mi dinlenir yürü eve.
hatırladıkça mutlu olduğum, üniversiteye dair en güzel anımdı bu maç.
