427
öncelikle başımız sağolsun. iki gündür yazasım, konuşasım kalmadı. pazar akşamı zaten dağılmış durumdaydım. bir de umut bulut'un babasının vefatını öğrendiğimde tamamen çöktüm. tıpkı umut bulut gibi benim de doğum günüm bugün. doğum günümde babamı toprağa verdiğimi düşündüğümde gözyaşlarıma engel olamadım. çok zor bir durum. insanların evine bu ateşi düşürenlerin allah belasını versin.
türkiye. aydınlığa çıkmasını dört gözle beklediğim ülkem. ulu önder atatürk sayesinde ilerlemeye ve aydınlanmaya başlamıştık halbuki. sonrasında gelen yıllarda sistematik olarak halkın bilinçlenmesi ve yüzünü bilime dönmesi engellendi. geldiğimiz noktada ise ülkemizin, başkentinde her ay patlamaların yaşandığı bir ortadoğu ülkesine dönüşmesi maalesef engellenemedi. bunlarla beraber bana mı öyle geliyor bilmiyorum ama toplumda da ciddi bir yozlaşma mevcut. belki de eskiden beri böyleydik ama sosyal medya olmadığı için bu kadar belli değildi, bilemiyorum. toplum olarak birbirimizden koptuk, kopartıldık ve artık birbirini önemsemeyen, birbirine saygı duymayan insanlar haline geldik.
ülke olarak sürekli geri gidiyoruz. her alanda. bilimde, sporda ve sanatta. kimse şimdi ekonomi mükemmel, çok iyi edebiyatı yapmasın. demokrasi, konuşma özgürlüğü ve hatta yaşam özgürlüğü gibi temel insan haklarının olmadığı bir ülkede ekonomi süper olsa ne olacak arkadaşlar. eğer insanlar sokakta yürümekten korkar hale geldiyse bir şeylerin değişmesi gerektiği çok açık. bu değişim ancak eğitimle ve toplumun yüzünü bilime dönmesiyle sağlanabilir. dünyanın en gelişmiş toplumları, yüzünü zamanında bilime dönmüş olan toplumlardır. bizim için de hala geç değil. kapsamlı eğitim reformları ile orta vadede başarılabilir. neden olmasın ? umudumuzu korumalıyız. herkesin sokaklarda rahatça dolaşabildiği, her türlü düşünceye saygı duyulan, vatanını seven insanlardan oluşan bir ülke. hayalimdeki türkiye böyle bir türkiye. karamsar olmak için çok sebep var ama olmamalıyız. türk toplumu olarak bütün bunları atlatacağız inşallah.
türkiye. aydınlığa çıkmasını dört gözle beklediğim ülkem. ulu önder atatürk sayesinde ilerlemeye ve aydınlanmaya başlamıştık halbuki. sonrasında gelen yıllarda sistematik olarak halkın bilinçlenmesi ve yüzünü bilime dönmesi engellendi. geldiğimiz noktada ise ülkemizin, başkentinde her ay patlamaların yaşandığı bir ortadoğu ülkesine dönüşmesi maalesef engellenemedi. bunlarla beraber bana mı öyle geliyor bilmiyorum ama toplumda da ciddi bir yozlaşma mevcut. belki de eskiden beri böyleydik ama sosyal medya olmadığı için bu kadar belli değildi, bilemiyorum. toplum olarak birbirimizden koptuk, kopartıldık ve artık birbirini önemsemeyen, birbirine saygı duymayan insanlar haline geldik.
ülke olarak sürekli geri gidiyoruz. her alanda. bilimde, sporda ve sanatta. kimse şimdi ekonomi mükemmel, çok iyi edebiyatı yapmasın. demokrasi, konuşma özgürlüğü ve hatta yaşam özgürlüğü gibi temel insan haklarının olmadığı bir ülkede ekonomi süper olsa ne olacak arkadaşlar. eğer insanlar sokakta yürümekten korkar hale geldiyse bir şeylerin değişmesi gerektiği çok açık. bu değişim ancak eğitimle ve toplumun yüzünü bilime dönmesiyle sağlanabilir. dünyanın en gelişmiş toplumları, yüzünü zamanında bilime dönmüş olan toplumlardır. bizim için de hala geç değil. kapsamlı eğitim reformları ile orta vadede başarılabilir. neden olmasın ? umudumuzu korumalıyız. herkesin sokaklarda rahatça dolaşabildiği, her türlü düşünceye saygı duyulan, vatanını seven insanlardan oluşan bir ülke. hayalimdeki türkiye böyle bir türkiye. karamsar olmak için çok sebep var ama olmamalıyız. türk toplumu olarak bütün bunları atlatacağız inşallah.
