283
aek maçından doğruca stada geldim. bilmeyenler vardır, ek bir not olarak belirteyim; ipekçi'den arena'ya geçmek gibi bir durum olduğu zaman marmaray ve metro'yu kullanarak oldukça rahat bir şekilde stada geçebiliyorsunuz.
bu sıradan bir galibiyet değil. 10 maçtır kazanamamak, çantada keklik gibi görülen gruptan elenme ihtimali, grubun en zayıf takımına karşı kaybedilen dramatik puanlar ve maça da 1-0 geride başlamak gibi bir sürü olumsuzluğun olduğu bir maç kazanıldı.
orada olduğum için söylemiyorum ancak taraftar inanılmazdı. çok bağırdık. juventus maçındaki o taraftarın bir benzeri vardı sanki. bunda takımın da, hamza hocanın da etkisi büyük. ben takımda en ufak bir panik ya da korku görmedim. hamza hoca da ilk dakikada gol yenilmesine rağmen "olur, olur daha yeni başlıyoruz" diye bağırarak ve alkışlayarak oyuncuları motive etmeye çalışıyordu. taraftar bunu gördü. taraftar oyuncuların elinden geleni yapmaya çalıştığını, sonuna kadar mücadele ettiğini gördü ve her geçen dakika desteğini artırdı. goller de bu şekilde adeta geliyorum diyerek geldi.
bunlar bir maça çok büyük etki edebilen detaylar. antrenör, takım ve taraftar bütünlüğü çok önemli. büyük bir güç. daha önce de yazmıştım; bu takım bırakmıyor, vazgeçmiyor. kendi sahasında son 3 maçını da ilk golü yedikten sonra geriden gelerek kazanması bunun en somut örneği. gönül tabiki clean sheet'ler ister ama zamanla bu tip galibiyetlerin de geleceğine inancım sonsuz.
pırpır forvet, adam yiyen orta saha gibi eksiklerimiz var. herkes bunun farkında ancak bu takım şu anda böyle bir takım. kabullenmek lazım. devre arasında beklenen takviyeler de yapılırsa çok daha iyi bir takım haline geleceği de şüphesiz. bu yüzden biraz akışına bırakmak iyi olur. galatasaray kazandığı zaman kağıt gibi oluyorum. öylesine hafif, öylesine mutlu. tavsiye ederim.
bu sıradan bir galibiyet değil. 10 maçtır kazanamamak, çantada keklik gibi görülen gruptan elenme ihtimali, grubun en zayıf takımına karşı kaybedilen dramatik puanlar ve maça da 1-0 geride başlamak gibi bir sürü olumsuzluğun olduğu bir maç kazanıldı.
orada olduğum için söylemiyorum ancak taraftar inanılmazdı. çok bağırdık. juventus maçındaki o taraftarın bir benzeri vardı sanki. bunda takımın da, hamza hocanın da etkisi büyük. ben takımda en ufak bir panik ya da korku görmedim. hamza hoca da ilk dakikada gol yenilmesine rağmen "olur, olur daha yeni başlıyoruz" diye bağırarak ve alkışlayarak oyuncuları motive etmeye çalışıyordu. taraftar bunu gördü. taraftar oyuncuların elinden geleni yapmaya çalıştığını, sonuna kadar mücadele ettiğini gördü ve her geçen dakika desteğini artırdı. goller de bu şekilde adeta geliyorum diyerek geldi.
bunlar bir maça çok büyük etki edebilen detaylar. antrenör, takım ve taraftar bütünlüğü çok önemli. büyük bir güç. daha önce de yazmıştım; bu takım bırakmıyor, vazgeçmiyor. kendi sahasında son 3 maçını da ilk golü yedikten sonra geriden gelerek kazanması bunun en somut örneği. gönül tabiki clean sheet'ler ister ama zamanla bu tip galibiyetlerin de geleceğine inancım sonsuz.
pırpır forvet, adam yiyen orta saha gibi eksiklerimiz var. herkes bunun farkında ancak bu takım şu anda böyle bir takım. kabullenmek lazım. devre arasında beklenen takviyeler de yapılırsa çok daha iyi bir takım haline geleceği de şüphesiz. bu yüzden biraz akışına bırakmak iyi olur. galatasaray kazandığı zaman kağıt gibi oluyorum. öylesine hafif, öylesine mutlu. tavsiye ederim.
