10503
benim bu sözlüğe duygusal birşeyler karaladığım entry'lere bakan çoğu kimse içip içip yazmış diye düşünebilir fakat baştan söyleyeyim ki bunda da diğerlerinde de tamamen ayık durumdayım yazarken.
ben bu adamı çok özlemişim be abi.
burada binlerce entry'ler, onlarca sayfalarca konuşuldu konu. alevlendirmenin şöyle milli bir gün için hiçbir manası yok ve amacım da bu değil zaten. konu tamamen duygusal. oturdum az önce ntvspor'da dünkü maç toplantısında konuşmasını dinlerken şöyle bir an aklım gitti de. gerçekten de burada çoğu kişinin gördüğü gibi babaydı bu adam be abi. öz amca'ydı belki de benim için. gerçekten babamın bir abisi gibiydi. uefa dönemini sonrası 2. dönemini pek hatırlayamam ama şu 11-12 ve 12-13 sezonlarının sonrasında elim olayların ve ayrılışına kadar olan süredeki zamanı yaşım tam olarak kavramaya olgunluğa erdiği için çok daha iyi anlıyorum dolayısıyla. saha çizgisine yakın selçuğu yanına çekmiş kulağına bağırırken, 4. hakeme laf anlatmaya çalışırken, savunma yapamayışımızda delirirken, yada o unutulmaz comeback maçlarımızda gollere sevinirken,wembley'de topuğuyla sahadan gelen topu geri yollayıp tribünlerden alkışı alırken, apaçık doğrandığımız, önümüzün kesilmek istendiği maçlarda takımı zafere psikolojik olarak götürmeni ,o sanatı izlerken ,yada maç sonu uzatılan mikrofonlarına ateş edercesine konuşmanı dinlerken, kısacası sen başımızdayken galatasaray'ı yaşamanın duygusu da bambaşkaydı be hoca.
taraflardan biri galatasaray'sa hiçbir müsabakanın favorisi rakip olamaz, yada galatasaray bitti demeden hiçbir şey bitmez. farkındayım. nasıl bir camia, nasıl bir yürek olduğunun da farkındayım bu kulübün ama sen varken bambaşkaydı be hoca. ister real madrid'i olsun ister schalke'si ister fener'i ister beşiktaş'ı. karşımızda kim olursa olsun o 11 tane aslan yürek ve başlarında sen olduğun sürece ben bu takımın hiçbir maçı kaybedeceğini düşünmüyordum be hoca. hiçbir anda inancımı kaybetmiyordum isterse 2 fark geride olalım. çünkü biliyordum be hoca sen yenilmezdin, tabelada eksik de olsak o takım sadece skoru kaybederdi ama asla başı öne eğilmezdi hoca.
daha belki söylenecek binlerce şey vardır, bir o kadar da kağıt kalemle anlatılamayacak duygular. ama geriye kalan sadece hatıralar oldu be hoca. sen milyonları üzdün, binlerce dostunu, abini , kardeşini kaybettin.
o gemi gelmeyecek hoca, gelemeyecek bir daha.
ben bu adamı çok özlemişim be abi.
burada binlerce entry'ler, onlarca sayfalarca konuşuldu konu. alevlendirmenin şöyle milli bir gün için hiçbir manası yok ve amacım da bu değil zaten. konu tamamen duygusal. oturdum az önce ntvspor'da dünkü maç toplantısında konuşmasını dinlerken şöyle bir an aklım gitti de. gerçekten de burada çoğu kişinin gördüğü gibi babaydı bu adam be abi. öz amca'ydı belki de benim için. gerçekten babamın bir abisi gibiydi. uefa dönemini sonrası 2. dönemini pek hatırlayamam ama şu 11-12 ve 12-13 sezonlarının sonrasında elim olayların ve ayrılışına kadar olan süredeki zamanı yaşım tam olarak kavramaya olgunluğa erdiği için çok daha iyi anlıyorum dolayısıyla. saha çizgisine yakın selçuğu yanına çekmiş kulağına bağırırken, 4. hakeme laf anlatmaya çalışırken, savunma yapamayışımızda delirirken, yada o unutulmaz comeback maçlarımızda gollere sevinirken,wembley'de topuğuyla sahadan gelen topu geri yollayıp tribünlerden alkışı alırken, apaçık doğrandığımız, önümüzün kesilmek istendiği maçlarda takımı zafere psikolojik olarak götürmeni ,o sanatı izlerken ,yada maç sonu uzatılan mikrofonlarına ateş edercesine konuşmanı dinlerken, kısacası sen başımızdayken galatasaray'ı yaşamanın duygusu da bambaşkaydı be hoca.
taraflardan biri galatasaray'sa hiçbir müsabakanın favorisi rakip olamaz, yada galatasaray bitti demeden hiçbir şey bitmez. farkındayım. nasıl bir camia, nasıl bir yürek olduğunun da farkındayım bu kulübün ama sen varken bambaşkaydı be hoca. ister real madrid'i olsun ister schalke'si ister fener'i ister beşiktaş'ı. karşımızda kim olursa olsun o 11 tane aslan yürek ve başlarında sen olduğun sürece ben bu takımın hiçbir maçı kaybedeceğini düşünmüyordum be hoca. hiçbir anda inancımı kaybetmiyordum isterse 2 fark geride olalım. çünkü biliyordum be hoca sen yenilmezdin, tabelada eksik de olsak o takım sadece skoru kaybederdi ama asla başı öne eğilmezdi hoca.
daha belki söylenecek binlerce şey vardır, bir o kadar da kağıt kalemle anlatılamayacak duygular. ama geriye kalan sadece hatıralar oldu be hoca. sen milyonları üzdün, binlerce dostunu, abini , kardeşini kaybettin.
o gemi gelmeyecek hoca, gelemeyecek bir daha.
