4653
içinde futbolun sadece bir oyun olduğunu ve insanın can sıkıntısını bir süreliğine oyalayacak bir afyon olduğunu * unutanlari barındırır. evet futbol da tıpkı televizyon gibi bir afyondur. sevenlerin izleyecegi, oynayıp ter atacağı, eğlendirecek bir aktivitedir. halbuki iş bunu aşıyor. ultraslan benzeri pislik oluşumlar ortaya çıkıyor, 2015 yılında taraftar kavgaları oluyor, bıçaklanan, dövülen, öldürülenler oluyor. sosyal medyada ise anonymous kişiler birbirlerine laf sokuyor, küfrediyor türlü türlü gerekçelerle.
ben bunlara karşıyım arkadaş. neden rahat rahat maç izleyip, hakkında iki laf edip* önümüze bakamıyoruz? neden belli bir dozaj ayarlayamıyoruz? sevdiğimizi göklere çıkarıyoruz*? neden sürekli bir gerginlik var?
mesela sabri mesela hamza hoca mesela cüneyt tanman eleştirilir iken hop ateşe körükle giden antitezler geliyor. nedense ya geçmişteki güzel anılara atıfta bulunuluyor ya da tezi öne sürenlerin kişiliği, galatasaraylılığı hakkında fikir beyan ediyorlar. ama takımın reisi, ama çifte kupalı hocamız, ama efsane kaptanımız... ama siz transfer taraftarısınız, ama siz skor taraftarısınız, ama siz yabancı hayranısınız, ama siz vefasızsınız... veya tam tersi saçma sapan eleştiriler*. efendime söyleyeyim vizyondur, zekadır, bilgidir...
sorgulamamız gereken daha başka şeyler var. mesela ben bu takıma öğrenci halimle formadır, bilettir veya dandik store ürünlerinden alırken belki de su liseli 2.el volkswagen bağışlayan gönlü zengin(!) dinozorlardan daha çok maddi katkı yapar iken, maçlarda sesimi kısarken, boktan digiturk izlerken karşılığını görememem mesela ki taraftarın özeti budur.
ben sahada elmander gibi, hakan balta gibi, muslera gibi, sneijder gibi işini yapan, gruplaşmadan kaçan, profesyonel futbolcuları futbolcuları, yıldızsa yıldızları, kısaca sahada futbol adına doğru işleri yapanları görmek istiyorum. yirminci asırdan kalma abiliklerin, kollama ve kayirmalarin olmadığı, adam seçenlerin bulunmadığı ve hazır yabancı sınırı gevşemişken altyapıya önem veren, hakedenin -ölçüt burada avrupa seviyesidir- formayı kaptığı bir takım görmek istiyorum.
yoksa takımı neden tutayım, destekleyeyim? mesela biz arma sevdalısıyız gibileri havada uçuşuyor. yok öyle bir şey kardeşim. galatasaray da yok sadece hayali bir imge. ne gerekçesi var şu körü körüne bağlanmaların, fanatikliğin? taraftarlığın sebebi anne, baba, dayı, amca vesaire başka bir şey değil.
sonuçta yersiz bizim kendimizi harap etmemiz. "futbolu eskiden açlar oynar zenginler izlerdi; şimdi ise açlar izliyor zenginler oynuyor." şenol güneş'in dediği gibi.
ben bunlara karşıyım arkadaş. neden rahat rahat maç izleyip, hakkında iki laf edip* önümüze bakamıyoruz? neden belli bir dozaj ayarlayamıyoruz? sevdiğimizi göklere çıkarıyoruz*? neden sürekli bir gerginlik var?
mesela sabri mesela hamza hoca mesela cüneyt tanman eleştirilir iken hop ateşe körükle giden antitezler geliyor. nedense ya geçmişteki güzel anılara atıfta bulunuluyor ya da tezi öne sürenlerin kişiliği, galatasaraylılığı hakkında fikir beyan ediyorlar. ama takımın reisi, ama çifte kupalı hocamız, ama efsane kaptanımız... ama siz transfer taraftarısınız, ama siz skor taraftarısınız, ama siz yabancı hayranısınız, ama siz vefasızsınız... veya tam tersi saçma sapan eleştiriler*. efendime söyleyeyim vizyondur, zekadır, bilgidir...
sorgulamamız gereken daha başka şeyler var. mesela ben bu takıma öğrenci halimle formadır, bilettir veya dandik store ürünlerinden alırken belki de su liseli 2.el volkswagen bağışlayan gönlü zengin(!) dinozorlardan daha çok maddi katkı yapar iken, maçlarda sesimi kısarken, boktan digiturk izlerken karşılığını görememem mesela ki taraftarın özeti budur.
ben sahada elmander gibi, hakan balta gibi, muslera gibi, sneijder gibi işini yapan, gruplaşmadan kaçan, profesyonel futbolcuları futbolcuları, yıldızsa yıldızları, kısaca sahada futbol adına doğru işleri yapanları görmek istiyorum. yirminci asırdan kalma abiliklerin, kollama ve kayirmalarin olmadığı, adam seçenlerin bulunmadığı ve hazır yabancı sınırı gevşemişken altyapıya önem veren, hakedenin -ölçüt burada avrupa seviyesidir- formayı kaptığı bir takım görmek istiyorum.
yoksa takımı neden tutayım, destekleyeyim? mesela biz arma sevdalısıyız gibileri havada uçuşuyor. yok öyle bir şey kardeşim. galatasaray da yok sadece hayali bir imge. ne gerekçesi var şu körü körüne bağlanmaların, fanatikliğin? taraftarlığın sebebi anne, baba, dayı, amca vesaire başka bir şey değil.
sonuçta yersiz bizim kendimizi harap etmemiz. "futbolu eskiden açlar oynar zenginler izlerdi; şimdi ise açlar izliyor zenginler oynuyor." şenol güneş'in dediği gibi.
