4044
galatasaray bizim çocukluk yaramız, tiryakiliğimiz belki, vazgeçemiyoruz.
vazgeçebilseydim eğer hayatım şimdi olduğundan çok daha güzel olurdu. ne bileyim daha çok boş vaktim olurdu, kafamın içi daha boş olurdu, hayatımla ilgili şeylere takardım kafayı daha çok, şimdi olduğu gibi rüyalarımı bile galatasaray işgal etmemiş olurdu. sohbetlerimin konusu değişirdi kafadan, belki öykü yazmaya yeniden başlardım, şiir okurdum. ispanyolca kursuna yazılırdım, dünyanın bir çok yerinden ispanyolca konuşan arkadaşlarım olurdu, internette geçirdiğim ömrümün büyük bir bölümünü boşa harcamazdım.
çocukluk yarası dedim ya işte, kendimizi bildik bileli, galatasaray denince kalbimiz farklı çarpıyor, bunun yüzündendir ilkokulda fenerli çocuklarla kavga etmemiz, okulu kırmamız bazen. harçlıklarımızı maç bileti için biriktirmemiz, ilk maaşımızı storelarda ıslatmamız filan.
geri dönüp baktığımızda, sevinçler, üzüntüler, dostluklar, kardeşlikler arasında aslında uzun bir kariyeri arkamızda bırakmış oluyoruz. galatasaraylılık kariyeri.
her şeye rağmen, bazen bu olayı da fazla abartmamak gerektiği gerçeği acımasızca çarpıyor suratıma. bazı realiteler, bazı rakamlar ortaya döküyor bir şeyleri. estalfmesela, afedersiniz kuzenimdir kendisi bilen bilir, 'abi sen de çok galatasaraylısın' diyor bazen bana, yani sen milyonların içinde sıradan bir insansın bu kadar abartma, sosyal hayatına önem ver' filan diyor. senin diyor, bir futbolcunun 1 yıllık maaşını karşılayacak kadar galatasaray'a para harcaman için 2.000 yıl çalışman lazım. siktir et ya gel takılalım filan diyor. yani bunları diyen de, abazanlıktan sol eliyle koalisyon kurmuş, seçim pusulasına çıplak kadın resmi çizip, hükümete mesaj vermek istedim diyen çaresiz asosyalin teki yani, düşünün.
çok galatasaraylı olmak yada olmamak. bence olmamak iyi. ben olmasam da, sen olmasan da kulüp var olacak, oldu da. sıradan insanlarız biz sonuçta, denizdeki kum misali bizim gibi milyarlarcası gelip geçmiş.
misal,
eğer ben ilkokul 3. sınıfta sarı kırmızı kaplarla kaplamasaydım okulda defterlerimi, kitaplarımı, gider yapmasaydım dünyaya, yine de büyürdü galatasaray.
show tv reklamlı formamın arkasına anneme rica minnet h. şükür yazısını diktirmeseydim de gollerini atardı o.
galatasaraylı futbolcu kartlarını biriktirmeseydimi kepmeseydim mahalledeki bütün veledleri, yine transferler yapardı kulüp.
ali sami yen'de, yeni açıkta sabahtan girip akşama kadar maçın oynanmasını beklemeseydim yine dolardı tribünler.
sesimin kısılacağını bile bile, kan gelircesine bağırmasaydım yine şampiyon olurdu cimbom.
kalp krizi geçirircesine, transa geçip , allah'a peygambere filan dualar etmeseydim yine direkten dönerdi toplar, yine kazanırdı uefa kupasını...
.
yarak kazanırdı amk.
vazgeçebilseydim eğer hayatım şimdi olduğundan çok daha güzel olurdu. ne bileyim daha çok boş vaktim olurdu, kafamın içi daha boş olurdu, hayatımla ilgili şeylere takardım kafayı daha çok, şimdi olduğu gibi rüyalarımı bile galatasaray işgal etmemiş olurdu. sohbetlerimin konusu değişirdi kafadan, belki öykü yazmaya yeniden başlardım, şiir okurdum. ispanyolca kursuna yazılırdım, dünyanın bir çok yerinden ispanyolca konuşan arkadaşlarım olurdu, internette geçirdiğim ömrümün büyük bir bölümünü boşa harcamazdım.
çocukluk yarası dedim ya işte, kendimizi bildik bileli, galatasaray denince kalbimiz farklı çarpıyor, bunun yüzündendir ilkokulda fenerli çocuklarla kavga etmemiz, okulu kırmamız bazen. harçlıklarımızı maç bileti için biriktirmemiz, ilk maaşımızı storelarda ıslatmamız filan.
geri dönüp baktığımızda, sevinçler, üzüntüler, dostluklar, kardeşlikler arasında aslında uzun bir kariyeri arkamızda bırakmış oluyoruz. galatasaraylılık kariyeri.
her şeye rağmen, bazen bu olayı da fazla abartmamak gerektiği gerçeği acımasızca çarpıyor suratıma. bazı realiteler, bazı rakamlar ortaya döküyor bir şeyleri. estalfmesela, afedersiniz kuzenimdir kendisi bilen bilir, 'abi sen de çok galatasaraylısın' diyor bazen bana, yani sen milyonların içinde sıradan bir insansın bu kadar abartma, sosyal hayatına önem ver' filan diyor. senin diyor, bir futbolcunun 1 yıllık maaşını karşılayacak kadar galatasaray'a para harcaman için 2.000 yıl çalışman lazım. siktir et ya gel takılalım filan diyor. yani bunları diyen de, abazanlıktan sol eliyle koalisyon kurmuş, seçim pusulasına çıplak kadın resmi çizip, hükümete mesaj vermek istedim diyen çaresiz asosyalin teki yani, düşünün.
çok galatasaraylı olmak yada olmamak. bence olmamak iyi. ben olmasam da, sen olmasan da kulüp var olacak, oldu da. sıradan insanlarız biz sonuçta, denizdeki kum misali bizim gibi milyarlarcası gelip geçmiş.
misal,
eğer ben ilkokul 3. sınıfta sarı kırmızı kaplarla kaplamasaydım okulda defterlerimi, kitaplarımı, gider yapmasaydım dünyaya, yine de büyürdü galatasaray.
show tv reklamlı formamın arkasına anneme rica minnet h. şükür yazısını diktirmeseydim de gollerini atardı o.
galatasaraylı futbolcu kartlarını biriktirmeseydimi kepmeseydim mahalledeki bütün veledleri, yine transferler yapardı kulüp.
ali sami yen'de, yeni açıkta sabahtan girip akşama kadar maçın oynanmasını beklemeseydim yine dolardı tribünler.
sesimin kısılacağını bile bile, kan gelircesine bağırmasaydım yine şampiyon olurdu cimbom.
kalp krizi geçirircesine, transa geçip , allah'a peygambere filan dualar etmeseydim yine direkten dönerdi toplar, yine kazanırdı uefa kupasını...
.
yarak kazanırdı amk.
