111
maçın olduğu saatte izmirden marmaris'e yolculuğum vardı. bilen bilir interact diye bir organizasyon var rotary'nin küçükleri. ben de oradayım izmir'e konferans için gitmişiz marmaris dönüş yolundayız. izmir'den ayrılmadan önce formamı giydim hatta otelde bir kız arkadaşım vardı * fenerliydi ona bu akşam şampiyon biziz demiştim ayrılırken. yola çıktık ama bende ümit yok. bi yarım saat dalmışım skor 3 0 bizde. diğer maça bakıyorum 0 0 hala. ben bi ara takibi bıraktım nasıl olsa atar fener diye. fakat bi anda beşiktaşlı bir arkadaşım "oha fener yemiş" dedi ve benim gözlerim açıldı. şampiyonuz ulan diye bağırıyorum otobüste. tabi otobüs komple bizim tayfa. fakat bir türlü maç bitti haberi gelmiyor, ama fener 1 1 yaptı haberi geldi ve işte o andan sonra film koptu. yolda ne radyo çekiyor ne telefonlar çekiyor. o zaman tabi elimizde internet falan yok. yol kapkaranlık ve biz hiç bir haber alamıyoruz. marmaris'e girmemize bi yarım saat falan var. ben kafayı yemek üzereyim otobüsün içinde tur atıyorum, ağlıyorum. marmaris yolunu bilenler vardır, eskiden sakar geçidinde radyo çekmezdi o sakarı geçince radyo çekmeye başlardı. sakar geçidini geçtik, o zamanlar bizim servis şöförlüğümüzü de yapan engin abiye gittim "abi nolur dene şu radyoyu gözünü seviyim" diye yalvardım. deniyor deniyor çıt yok. sonra radyodan ses geldi ve hemen kanal aramaya başladık, bir kanala denk geldik spiker kutlamaların devam ettiğini, insanların duyarlı olması gerektiğini, can sağlığının herşeyden önemli olduğunu falan anlatıyor ama kimin şampiyon olduğunu söylemiyor. kafayı yemek üzereydim en sonunda telefonum çaldı, açtığımda telefonun diğer ucunda bana galatasaraylılığı aşılamış babam vardı ve ağlamaklı bir ses tonuyla şampiyonuz oğlum dedi. tarifsiz bir mutlulukla hüngür hüngür ağlamaya başladım. marmaris'e girdiğimizde her taraf sarı kırmızıydı. uefa kupasında 12 yaşımdaydım yaşadığım sevinç bambaşkaydı ama bu şampiyonlukta aklım başımda, daha olgun biriydim. yaşadığım mutluluğu tarif edemem. eve gittim bavulu bıraktım ve sahile inip kimi gördüysem sarıldım. sabah 6'da kör kütük sarhoş eve girmiştim sağolsun beni yalnız büyütmek zorunda kalan annem gıkını bile çıkarmamıştı. hayatımın belki de en güzel günüydü ve bunu bana galatasaray yaşattı. sağol var ol cimbom.
