ünal aysal

bırakıp gittiği, fenerbahçe'nin olmadığı yerde para kazanamayız dediği, cebimden para verdim dediği, abuk-sabuk sözleşmelerle gereksiz paralar dağıttığı için kızgın olduğum;

yaşattığı her şey için teşekkür ettiğim,

ancak son tahlilde en çok bırakıp gittiği, yani kaçtığı için ve bu kadar ısrara rağmen dönmediği için kızgın olduğum eski başkanımız.
hiç de bana "ama yetki vermediler" falan da demeyin. gayet de almıştı yetkileri. yani somut olarak yetki desteği vardı; kendisi soyut destek alamadığı için bıraktı ki yemişim divan'ın soyut desteğini.
üyeliği kolaylaştırırsın, 10 bin - 20 bin yeni üye alırsın, planların karşılık vermeye başlar, sonra istersen patlat divanı gitsin.
kaçmış gitmiş bir adamı savunmak bana ters. herkesin görüşüne de saygım var, elbette yalan olmadıkça.
ama arda'nın haziran'da kalıyorum dedikten iki ay sonra atletico'ya gittiği için haklı olarak galatasaray'ı sattığı; fatih terim'in yaz kahvaltılarında milli takım teknik direktörlüğü için yuvasını yapıp peşinden galatasaray'ı basamak kullanıp küçük düşürdüğü gerçeklerini dillendirirken ünal aysal'ın kabul edilemez kaçışını maruz görebilmemin olanağı yok.
üslubu daha düzgün gözükebilir ancak sonuç olarak galatasaray'ı zor durumda bırakarak gitmek anlamında yaptığının bir farkı yoktur.
bu saatten sonra döneceği varsa da dönmesin.
biliyorum, dursun aydın özbek'le birlikte kafayı yemeye devam edeceğiz, biliyorum duygun stayla takılacak ama yapacak bir şey yok.
iyice oyuncak oldu zaten kulüp.
bir avuç liselinin elinde kaldıkça da daha çok oyuncak olur biz de daha çok hayal kırıklığına uğrarız.