galatasaray futbol takımı

bu sene ligde bir yerlere gidiyor. kör, topal ilerliyor bir şekilde. deplasmanda kazanıyoruz falan. ama hiç ümit vermiyor. 2011-2012 sezonunun başlarında da kötü futbol oynuyorduk. o zamanlar da homurdanmalar vardı ama takım istekliydi, arada oynuyordu. ama bu sene ümit vermiyor. ama benim için tek bir ışık var takımda insanlara komik gelebilir ama takım kaç defa 4 yedi ona rağmen dağılmadı. belki bu güzel bir hareket, prandelli'yi günahım kadar sevmesem de belki 2 3 sene sonra "hatırlarmısınız bir ara başakşehir bize 4 atmıştı iyiki sabretmişiz" diyecekmişiz gibi bir his var. belki galatasaray'a karşı beslediğim fazla ümitten dolayı. zira 6 0 yenildiğimiz fener maçında maç 3-0 ken oynayın çeviririz diyen bir adamım, 4 0 olduğunda 1 gol beraberlik getirir demiş bir adamım söz konusu galatasaray olunca maçın skoru ne olursa olsun içimde biraz ümit oluyor, bu da bana galatasaray'ın kattığı bir şey. umarım bu entry'de haklı çıkarım, umarım şu anda taraftarın %90'ı haksız çıkar ve bu adama sabrettiğimiz için yüzümüz güler. hiç ummuyorum ama insanın elinden bazen ümit etmekten başka bir şey gelmiyor.

lanet olsun ki bu ümidi galatasaray'dan başkası vermedi. canları sağolsun.