49
her maç barış ve sportmenlik çerçevesi içerisinde geçsin, kavga dövüş olmasın, sadece futbol konuşulsun ve başka şeyler futbolun önüne geçmesin isterim.
tek bir maç hariç. bu maç. senede 2 kere oynanıyor galatasaray fenerbahçe maçları. 2 maç haricindeki maçlar için geçerli yukarıda dediklerim.
galatasaray fenerbahçe maçlarında çıkan gerginliklerden. tribün şiddetinden, küfürlerden, oyuncuların hırçınlıklarından, birbirleriyle kavga etmelerinden, birbirlerine sert girip olaylar çıkmasından kişisel olarak keyif alıyorum. sonra çıkıp da sporda şiddet bitsin artık böhü böhü diye ağlayanları samimiyetsiz buluyorum.
bakın diğer hangi maçta olaylar olursa o maçtan soğuyorum ve çok asabım bozuluyor fakat fener maçlarında futbolcuların kavga etmesinden, birbirlerini tartaklamasından öyle keyif alıyorum ki kan kusacak gibi oluyorum. bu tansiyon hepimize keyif veriyor kabul edin.
melo emre'ye o hareketi çektiğinde, de sanctis semih'i tartakladığında ve bunun gibi bir çok olayda hangimizin içlerinin yağı erimedi?
galatasaray lehine bol pompalı, bol kırmızı kartlı, bol kemik sesli, gladyatör arenalarını aratmayacak bir maç olsun.
böyle bir maçta en çok gole ihtiyacı olan isim: selçuk inan. ona inancım hala sona ermedi ama bu maçta da yokları oynarsa silebilirim. çünkü bu bir fenerbahçe maçı. önemini selçuk'a anlatmaya gerek yok herhalde. (bkz: selçuk geliyor gol de geliyor)
sonunda milli maç arası denen kabus bitti, galatasaray'ımızı çok özledik. inancım tam, galibiyete yakın olan taraf net biziz.
(bkz: içim rahat etmiyor fenere koymayınca)
edit: sporda şiddeti bitirmeye çalışmayın lütfen. sadece derbilerde.
tek bir maç hariç. bu maç. senede 2 kere oynanıyor galatasaray fenerbahçe maçları. 2 maç haricindeki maçlar için geçerli yukarıda dediklerim.
galatasaray fenerbahçe maçlarında çıkan gerginliklerden. tribün şiddetinden, küfürlerden, oyuncuların hırçınlıklarından, birbirleriyle kavga etmelerinden, birbirlerine sert girip olaylar çıkmasından kişisel olarak keyif alıyorum. sonra çıkıp da sporda şiddet bitsin artık böhü böhü diye ağlayanları samimiyetsiz buluyorum.
bakın diğer hangi maçta olaylar olursa o maçtan soğuyorum ve çok asabım bozuluyor fakat fener maçlarında futbolcuların kavga etmesinden, birbirlerini tartaklamasından öyle keyif alıyorum ki kan kusacak gibi oluyorum. bu tansiyon hepimize keyif veriyor kabul edin.
melo emre'ye o hareketi çektiğinde, de sanctis semih'i tartakladığında ve bunun gibi bir çok olayda hangimizin içlerinin yağı erimedi?
galatasaray lehine bol pompalı, bol kırmızı kartlı, bol kemik sesli, gladyatör arenalarını aratmayacak bir maç olsun.
böyle bir maçta en çok gole ihtiyacı olan isim: selçuk inan. ona inancım hala sona ermedi ama bu maçta da yokları oynarsa silebilirim. çünkü bu bir fenerbahçe maçı. önemini selçuk'a anlatmaya gerek yok herhalde. (bkz: selçuk geliyor gol de geliyor)
sonunda milli maç arası denen kabus bitti, galatasaray'ımızı çok özledik. inancım tam, galibiyete yakın olan taraf net biziz.
(bkz: içim rahat etmiyor fenere koymayınca)
edit: sporda şiddeti bitirmeye çalışmayın lütfen. sadece derbilerde.
