1788
bu dünyada öldürülen o kadar çok masum insan var. ağlamaya vakit yok. boş laflarla vakit geçirmeye gerek yok. her kötü olayın yıl dönümünde romantik yazılarla olayı anıp vicdan masturbasyonu yaptıktan sonra kararmış gözlerle kenara çekilmek yok. her gün yüzleşmemiz gerekiyor. ermeni tehciri, dersim katliamı, cezayir soykırımı, hocalı katliamı, srebrenica soykırımı, maraş katliamı, sivas katliamı, başbağlar katliamı, gezi'de öldürülmüş gencecik insanlar... bitmez abiler ablalar. saymakla bitmez insanoğlunun aşağılığı. önemli olan insanca düşünüp insanca yaşayabilmek. beraberce, nefret etmeden, önyargısız insanlar olabilmek mesele. umarım insanların gözyaşları bir diner. babalar da oğullarını gömmez.
