102
son bahar
bu gördüğün son bahar!
yenisi gelmeyecek bir daha
ve bunun kışı da olmayacak
yerde kalacak yapraklar
ve dağılmayacak artık rüzgarla…
bu, son bahar!
gözlerin kapanıyor yavaşça
ve son görüntü zihninde
beliriyor son defa!
yenisi gelmeyecek artık
gözlerini kırpmak gibi değil bu
sonsuz bir uykuya kapatmak gibi
bu, son bahar!
yakılmış bir ateş sönüyor
ve bir daha harlanmayacak
tükendi ömür neye yarar
isınsan da o beden soğuyacak
ve yığılacak hareketsizce
bu, son bahar!
gözlerini kaldır göğe doğru bak
karanlık çöküyor yavaştan
bir güneş daha doğmayacak
senin için kaybolacak ufukta
ve sonsuza dek öyle kalacak…
bu da bana ait bir şiir.
bu gördüğün son bahar!
yenisi gelmeyecek bir daha
ve bunun kışı da olmayacak
yerde kalacak yapraklar
ve dağılmayacak artık rüzgarla…
bu, son bahar!
gözlerin kapanıyor yavaşça
ve son görüntü zihninde
beliriyor son defa!
yenisi gelmeyecek artık
gözlerini kırpmak gibi değil bu
sonsuz bir uykuya kapatmak gibi
bu, son bahar!
yakılmış bir ateş sönüyor
ve bir daha harlanmayacak
tükendi ömür neye yarar
isınsan da o beden soğuyacak
ve yığılacak hareketsizce
bu, son bahar!
gözlerini kaldır göğe doğru bak
karanlık çöküyor yavaştan
bir güneş daha doğmayacak
senin için kaybolacak ufukta
ve sonsuza dek öyle kalacak…
bu da bana ait bir şiir.
