galatasaraylı olmak

*küçük yaşlarda televizyondan galatasaray maçı izlerken ve yenik durumdayken "keşke özel güçlerim olsa da o topun kaleye girmesini sağlasam" diye kendi kendine söylenmektir.
*ilkokulda, lisede, üniversitede başka takımı tutan arkadaşlarına karşı deli gibi savunmaktır. hiç değişmez bu.
*histir. bazen sabah uyandığında açar hagi videolarına bakarsın, bazen gece yatmadan eski maçların kısa görüntülerini izlersin. baktıkça ve izledikçe öylesine duygular hissedersin ki hissettiğin duyguyu anlatacak bir kelime bulamazsın. şu an benim bulamadığım gibi.
*bazen stresin, bazen de mutluluğun allahını yaşatır sana. cimbom yenildiğinde içinde öyle bir stres, sinir ve kabullenememe olur için içini yer, yendiğinde ise tam tersi. o mutluluk sana yaşama sevinci verir.
*özlemektir. maç günü yaklaştıkça heyecan kaplar içini, kafanda kadro falan kurarsın, idman raporlarını takip edersin acaba sakatlık var mı diye. maç yaklaştıkça heyecan artar. hatta bilirsiniz bazen milli maçlar olur, heh işte bu heyecan öyle bir heyecandır ki milli maçlara küfredersin ulan yine mi milli maç arası diye.

böyle bir şeydir işte galatasaray'lı olmak. her duygunun en babasını yaşatır insana.