250
skor 2-0 olduktan sonra kendimi resmen abdurrahim albayrak kadar parçalamıştım. artık bırakın bir sonraki turu, finali düşünmekteydim. finalde kimle eşleşiriz diye hayal dünyasında gezinirken bir anda yenilen iki golle bütün hayallerimin bir tarafıma monte edildiğini farkettim. fakat aklıma bordeaux maçı gelince umutların henüz bitmediğini farkettim, ama o umutlar hasan şaş' ın ortalarıyla ve olic' in golüyle eriyip gitti.
şimdi ben kime kızabilirdim ki bülent korkmaz' a mı, ilk maçta kırmızıyı yiyen emre aşık' a mı, servet' in kırılan tarak kemiğine mi, aylardır ayağına top değmemiş hasan şaş' a mı bilemedim, sağlık olsun deyip geçiverdim.
şimdi ben kime kızabilirdim ki bülent korkmaz' a mı, ilk maçta kırmızıyı yiyen emre aşık' a mı, servet' in kırılan tarak kemiğine mi, aylardır ayağına top değmemiş hasan şaş' a mı bilemedim, sağlık olsun deyip geçiverdim.
