179
ben schalke 04 futbolcularının sakatlığına bile üzülen adam bu adam için gram üzülmedim. bildiğin "ben karınca ezmemiş mahmut usta" hikayesi lan bu!
hani gün içinde kendinize yediremediğiniz, sindiremediğiniz bir olay yaşarsınız. gece uyumadan önce neden böyle davranmadım, keşke şöyle davransaydım diye kurar durursunuz. gerçekte hiç yapmayacağınız noktalara gider hayal. mesela ben lisede bir hocanın parmağına alçı döküp matkapla diklemesine bastırarak o parmağı eritmiştim. ama sadece deşarj aracı işte. adamı paketleyip önünüze koysalar, al ne istiyosan yap başına sonra hiç bişey gelmeyecek diye garanti verseler de yapmazsınız aslında. hah işte öyle bir hayal. televizyonda acı çeken insan göreyim izleyemem çeviririm. kız arkadaşım bile taşak geçer benle bu yüzden. yine de insan deşarj olmak için beyninin karanlık yanlarını çalıştırıyor. neyse oğuzhan özyakup denen adamla ilgili de böyle bi hayalim var.
melo galatasaray kariyerini bitirmeden, hatta son maçında şu adamla tekrar karşı karşıya gelsin, misal türkiye'de federasyonun son anda icad edeceği play off gibi bir dalgayla ve daha maçın 1. dakkasında bacağını kırıp bıraksın diye hayal kurdum hep olaydan sonra. hani zokora geçen sene emre'ye tekme attığında hepimizin içinin yağlarını eritmişti ya... bırakın fenerbahçeli'liği galatasaraylı'lığı hiç birimiz ırkçılığı içimize sindirememiştik ve yine tekrar üstü örtülmüştü ya. çünkü bu ülkede adaleti malesef artık insanlar kendisi sağlamak zorunda ya.
galba konu sadece futbol değil. ülkede her türlü adalet anlayışının amına koydular. görünen ya sonunda pis bir sosyal patlama yaşanacak ve adil yönetilme hakkına sahip olacağız ya da 3. sınıf dünya ülkelerinde totaliter rejime karşı sesi soluğu çıkamayan insancıklara dönüşeceğiz.
hani gün içinde kendinize yediremediğiniz, sindiremediğiniz bir olay yaşarsınız. gece uyumadan önce neden böyle davranmadım, keşke şöyle davransaydım diye kurar durursunuz. gerçekte hiç yapmayacağınız noktalara gider hayal. mesela ben lisede bir hocanın parmağına alçı döküp matkapla diklemesine bastırarak o parmağı eritmiştim. ama sadece deşarj aracı işte. adamı paketleyip önünüze koysalar, al ne istiyosan yap başına sonra hiç bişey gelmeyecek diye garanti verseler de yapmazsınız aslında. hah işte öyle bir hayal. televizyonda acı çeken insan göreyim izleyemem çeviririm. kız arkadaşım bile taşak geçer benle bu yüzden. yine de insan deşarj olmak için beyninin karanlık yanlarını çalıştırıyor. neyse oğuzhan özyakup denen adamla ilgili de böyle bi hayalim var.
melo galatasaray kariyerini bitirmeden, hatta son maçında şu adamla tekrar karşı karşıya gelsin, misal türkiye'de federasyonun son anda icad edeceği play off gibi bir dalgayla ve daha maçın 1. dakkasında bacağını kırıp bıraksın diye hayal kurdum hep olaydan sonra. hani zokora geçen sene emre'ye tekme attığında hepimizin içinin yağlarını eritmişti ya... bırakın fenerbahçeli'liği galatasaraylı'lığı hiç birimiz ırkçılığı içimize sindirememiştik ve yine tekrar üstü örtülmüştü ya. çünkü bu ülkede adaleti malesef artık insanlar kendisi sağlamak zorunda ya.
galba konu sadece futbol değil. ülkede her türlü adalet anlayışının amına koydular. görünen ya sonunda pis bir sosyal patlama yaşanacak ve adil yönetilme hakkına sahip olacağız ya da 3. sınıf dünya ülkelerinde totaliter rejime karşı sesi soluğu çıkamayan insancıklara dönüşeceğiz.
