4806
benim icin dünyada su an yasayan en buyuk galatasarayli.
hani olur ya, insan kendi takimini tutan teknik direktör, sporcu, malzemeci gorunce sevinir.
simdi bunu bir 15 saniye dusunun, seninle ayni takimi tutan sporcunu veya teknik direktörünü bir seferde tek tek ayır.
bu baslıkta beni okuduguna gore sana tabii ki imparatordan bahsedicem.
ben hocami tribunde "babaaa, babaaa" diye cagirmis bir adam olarak size subjektif anlatmaktan oteye gidemem.
guncel hayatimda, arkadaslarim fatih terimi elestirirken benim fikrimi sormaz, derler ; "zaten sen fatih terim, allah kerim diyen adamsin."
cok sevmek baska sey, baglanmak baska sey, elestirmek baska sey, hadsizlik baska sey..
inan su satirlari yazarken konuya nerden basladigim zerre aklimda degil, planli degilim. nereye baglayacagimi bilmiyorum.
ama sunu soyleyecegimi cok iyi biliyorum ki; tuttugun takimda oynayan veya görev yapan bir calisan* gorunce sevinirsin ya, iste bu sevincini dusunerek insanlarin tribunde bir el sallasin diye 10 dakika boyunca "imparator fatih terim" diye bagirdigi insani uzme, olmaz mi?
olur. olur olur, guzel olur. seninle ayni takimi tutmaktan öte, belki de ki -belkisi benim icin fazla- daha cok seveni insani uzdugunu dusun, uzul ama uzme.
ben 70 yasinda bir adamin, o bizi 14. sirasi gordugumuz seneden sonra sampiyonlar liginde ikinci tura cikaracagi son mac vardi ya, iste bu ara cumleyle bilgisini verdigim hocaya daha 15. dakikada "uyu uyu sen uyu piç" deyisini duydum.
sen buraya ona artik methiyeler duzsen de, agzina geleni soylesen de benim icin pek degeri yok.
ama imparatoru uzmeyin.
hani olur ya, insan kendi takimini tutan teknik direktör, sporcu, malzemeci gorunce sevinir.
simdi bunu bir 15 saniye dusunun, seninle ayni takimi tutan sporcunu veya teknik direktörünü bir seferde tek tek ayır.
bu baslıkta beni okuduguna gore sana tabii ki imparatordan bahsedicem.
ben hocami tribunde "babaaa, babaaa" diye cagirmis bir adam olarak size subjektif anlatmaktan oteye gidemem.
guncel hayatimda, arkadaslarim fatih terimi elestirirken benim fikrimi sormaz, derler ; "zaten sen fatih terim, allah kerim diyen adamsin."
cok sevmek baska sey, baglanmak baska sey, elestirmek baska sey, hadsizlik baska sey..
inan su satirlari yazarken konuya nerden basladigim zerre aklimda degil, planli degilim. nereye baglayacagimi bilmiyorum.
ama sunu soyleyecegimi cok iyi biliyorum ki; tuttugun takimda oynayan veya görev yapan bir calisan* gorunce sevinirsin ya, iste bu sevincini dusunerek insanlarin tribunde bir el sallasin diye 10 dakika boyunca "imparator fatih terim" diye bagirdigi insani uzme, olmaz mi?
olur. olur olur, guzel olur. seninle ayni takimi tutmaktan öte, belki de ki -belkisi benim icin fazla- daha cok seveni insani uzdugunu dusun, uzul ama uzme.
ben 70 yasinda bir adamin, o bizi 14. sirasi gordugumuz seneden sonra sampiyonlar liginde ikinci tura cikaracagi son mac vardi ya, iste bu ara cumleyle bilgisini verdigim hocaya daha 15. dakikada "uyu uyu sen uyu piç" deyisini duydum.
sen buraya ona artik methiyeler duzsen de, agzina geleni soylesen de benim icin pek degeri yok.
ama imparatoru uzmeyin.
