7688
ne kadar galatasaraylı orası muammadır belki de ciğerine basıyordur, bu bir kenarda dursun şöyle. arda galatasarayın altyapısından yetişti, hagi'yi, hakan şükür'ü, arif'i, popescu'yu, tafarel'i saha kenarında top toplayarak izledi, " bu kulüp " ün oksijenini teneffüs ederek büyüdü, belki her gece rüyasında galatasaray-fenerbahçe derbisinde fenerbahçe'ye gol attı, çalım attı, depar attı, kupa kaldırdı ve sonunda hayallerine kavuştu. işte şimdi tam zamanıydı takımı için ciğerini sahada bırakmanın. yapmadı mı yaptı. koşmadı mı koştu. ama bu taraftar da görevini yaptı, bu kulüp de. hayalini kurduğu takımının kaptanı oldu. yanlış mıydı belki. ama işte futbol sadece futbol değildi ki. duygular vardı. o zamanki konjonktür arda'yı kaptan yaptı. peki arda ne yaptı. yabancı-yerli ayrımcılığının başını çekti, televizyondan kendisini eleştirenlere babalandı, kibirlendi, egosunu dizginleyemedi, onsuz yapamayacağımızı mı zannetti nedir vazgeçilmezi oynadı. takım dipteydi. daha da gidilecek bir yer yoktu düşme hattındaydı da. ünal aysal büyük bir risk alıp başkanlığa aday oldu, fatih hocayı getirdi, en dipteydik ve dirilmek için bir kıvılcım yetecekti. bu takım ne zorluklara göğüs gerdi, futbolcular aylarca ücret almadan canını dişine takarak oynadı " bu kulüp " te bunun mu üstesinden gelemeyecekti? işte bir şans vardı önümüzde: fatih hoca geldi ya artık mücadeleyi, kenetlenmeyi, başarıyı hatırlayacaktık lamı cimi yok. ancak bu takıma kupa kazandırmadan hiçbir yere gitmiyorum diyen arda ne yaptı? kendisine en ihtiyaç duyulan anda hem de fatih hocanın sistemi onun üzreinden kurduğunu bile bile ispanya yolunu tuttu. güle güle gitsindi. ama böyle miydi kavlimiz? profesyonelsin anladık. anladık da gittikten sonra da ağzı durmadı ki bu kardeşimizin ne galatasarayın futbolcularına yemek vermediği kaldı, ne vefasızlığı. sen bizim çocuğumuzdun. keşke kol kırılaydı da yen içinde kalaydı. belki de yüzde yüz haklıydın dediklerinde ama usul, edep-erkan vardı değil mi? bunun yolu bu olmamalıydı. ezcümle bu takım yeniden diriltildi namuslu, genç ellerde. olmadı mı sensiz. oldu be çocuk sensiz de oldu ama sen de olsaydın ya. niye yaraladın kalpleri. gönül umduğuna küser ya hani ondan dargınlığımız anla yani. sana nasihatım da şu olsun; ne olursan, nerede olursan ol gönlün engin olsun, kibirlenme, egonu dizginle. birgün özlersen bizi gel yine gel namussuzun, fırsatçının yüzüne birlikte tükürmek için...
